Czy mamy kryzys służby więziennej? Zmiany na stanowiskach dyrektorów poszczególnych jednostek w Polsce nie sprzyjają bezpieczeństwu pracujących w więzieniach funkcjonariuszy.

Andrzej Bałandynowicz (ur. 31 maja 1952 w Bydgoszczy) – polski prawnik  prawa, kryminolog i penitencjarysta, prof. dr hab. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji: teorii  probacji, teorii zhumanizowanego odwetu oraz inkluzyjnej readaptacji skazanych do życia na wolności. Badacz zjawisk społecznych z zakresu filozofii prawa penologii, socjologii, psychologii, pedagogiki resocjalizacyjnej i filozofii zdrowia. Jest  pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Instytucie Nauk Prawnych Akademii Wymiaru Sprawiedliwości. Twórca na  Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach jedynej w świecie Katedry Pedagogiki Pokoju i Probacji oraz pomysłodawca Wszechświatowego Uniwersytetu Pokoju.

Profesor nauk prawnych w zakresie kryminologii, penologii, penitencjarystyki, specjalista w zakresie socjologii prawa, filozofii prawa, pedagogiki resocjalizacyjnej, penitencjarystyki. Autor licznych publikacji naukowych. Twórca teorii wielopasmowej resocjalizacji z udziałem społeczeństwa a także teorii inkluzyjnej readaptacji społecznej, które stanowią podstawę aksjologiczną polityki kryminalnej państwa prawa.

Zainteresowania naukowe dotyczą badania zjawisk społecznych z zakresu kryminologii, penologii, penitencjarystyki, socjologii prawa oraz filozofii prawa a także nauk pedagogicznych. Jest autorem nowoczesnej teorii kary pozbawienia wolności, zhumanizowanego odwetu oraz systemu probacji. Autor teorii adaptacji do wolności – wielopasmowej teorii resocjalizacji z udziałem społeczeństwa. Na podstawie wieloletnich badań longitudinalnych dotyczących recydywistów zbudował system sprawiedliwego karania wsparty na karach średniej mocy oraz środkach wolności  dozorowanej.

Od 1993 jest członkiem Izby Adwokackiej w Warszawie. Jest międzynarodowym ekspertem ds. Więziennictwa i systemów penitencjarnych, honorowym prezesem Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej , członkiem Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego. Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego, Polskiego Towarzystwa Penitencjarnego i członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Etycznego. W latach 1996–1998 był przewodniczącym Resortowej Komisji Ministerstwa Sprawiedliwości ds. systemu sądowej kurateli dla osób dorosłych.

W latach 1981–1992, w tym w czasie stanu wojennego udzielał bezinteresownie pomocy prawnej i psychologicznej ludziom pozbawionym zatrudnienia z powodów politycznych lub społecznych w ramach Prymasowskiego Komitetu Pomocy Bliźniemu.

Za irenologiczną działalność edukacyjną oraz propagowanie idei światowego pokoju jako fundamentalnej transkulturowej wartości z inicjatywy Prezydium Światowej Akademii Medycyny im. Alberta Schweitzera pisany został w 2001 do Złotej Księgi Członków Akademii.

Był także autorem apelu do społeczności świata o wstrzymanie produkcji broni nuklearnej i rozpoczęcie powszechnej edukacji o zdrowiu, higienie psychicznej i pedagogice pokoju, który skierował w 2017 do papieża Franciszka, a później także do XIV Dalajlamy.

Życiorys naukowy
–  2000 Powołanie na stanowisko profesora zwyczajnego – Uniwersytet Warszawski, Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji;–  1998 Uzyskanie tytułu profesora nauk prawnych – Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji ;–  1994  Powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji;–  1991 Uzyskanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie kryminologii i prawa penitencjarnego Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji;–  1979 Uzyskanie stopnia doktora nauk prawnych – Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji,–  1970 — 1975 Ukończone studia z tytułem magister prawa – Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji.

#short
#andrzejbalandynowicz
#więzienie
#psychologia
#edukacja

свернуть