Text Grímur Thomsen

Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
rennur sól á bak við Arnarfell,
hér á reiki er margur óhreinn andinn,
úr því fer að skyggja á jökulsvell;
Drottinn leiði drösulinn minn,
drjúgur verður síðasti áfanginn.
Drottinn leiði drösulinn minn,
drjúgur verður síðasti áfanginn.

Þey þey! þey þey! þaut í holti tófa,
þurran vill hún blóði væta góm,
eða líka einhver var að hóa
undarlega digrum karlaróm;
útilegumenn í Ódáðahraun
eru kannske að smala fé á laun.
útilegumenn í Ódáðahraun
eru kannske að smala fé á laun.

Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn,
rökkrið er að síða á Herðubreið,
álfadrottning er að beisla gandinn,
ekki er gott að verða á hennar leið;
vænsta klárinn vildi ég gefa til
að vera kominn ofan í Kiðagil
vænsta klárinn vildi ég gefa til
að vera kominn ofan í Kiðagil


Рысью, рысью, берегом песчаным.
Уплывает солнце за холмы.
Наползают тени беспощадно.
Оживают порожденья тьмы
Святый крепкий Боже, пронеси,
От напасти лютой упаси!

Чу! Лисица-оборотень злобный
Жаждет кровью горло промочить.
В сети тролль заманивает горный -
Души в подземелье заточить.
Безутешны пленники, мучаясь,
Горько плача, ждут худшей участи.

Рысью, рысью, - луч последний тает,
Злые чары в силе до утра.
Эльфия младая запрягает,
На пути её не жди добра.
Лучшего отдал бы из коней,
Чтоб домой добраться поскорей!

свернуть