Εκάηκα εις τη φωθιά π' άναψα μοναχός μου και στα κατάβαθα τση γής ζητώ το λυτρωμό μου --Παραπονάται μου η καρδιά πως την παρακουράζω κι ομως μια νεα συμφορά πάλι της ετοιμάζω --Θέλω να βλέπω θάλασσα γιατί φωθιά με καίει μονάχος μου την άναψα κανένας δε μου φταίει --Στου Ψηλορείτη την κορφή σαράντα μαυροφόροι ούλοι να μου διαβάσουνε δε σ' απαρνούμαι κορη--Αντες να πά να μνόξομε εις τη Χαριτωμενη εκειά που πά' και μνόγουνται ούλοι οι κριματισμένοι

свернуть