Ostatnim materiałem, jakim Was uświadczymy drodzy Widzowie przed przerwą świąteczną, będzie dwuczęściowy temat podziemny. Pierwsza część będzie stricte turystyczna, natomiast druga już typowo urbexowa. Obydwie części będą się sprowadzać do niezbyt odległego od naszego pięknego Kwidzyna miasta, które zwie się Prabuty (daw. niem. Riesenburg).
Warto tutaj dodać, że to będzie już trzeci materiał, który zawdzięczamy uzdolnionej artystycznie mieszkance Prabut, malarce i rzeźbiarce, pani Helenie Szewczyk. W obydwóch podziemiach oprócz pani Heleny będzie nam udzielał swojego wsparcia merytorycznego mający dość obszerne pojęcie na temat prabuckiej historii, przewodniczący rady miasta, pan Włodzimierz Wiśniewski.
Pierwsza, turystyczną częścią zwiedzania prabuckich podziemi będzie zabytkowy system wodociągowy, który powstał w pierwszej połowie XVIII w. Został on wykonany metodą odkrywkową i znajduje się na głębokości 3,5 m (część z nas, która jest zafascynowana klimatami post-apo chce zwrócić uwagę, że taka głębokość eliminuje wodociągi, jako potencjalny schron przeciwatomowy). Wejście do wodociągów znajduje się w fundamentach dawnych murów miejskich od strony wschodniej (przy ul. Reja).
Przemierzając kanały wzdłuż i wszerz można zauważyć, że mają kształt dużej, odwróconej litery "F". Ich przesklepione kolebkowo ściany w całości wykonane są z czerwonej cegły oraz mają grubość od 70 do 80 cm. Wysokość całego systemu waha się od 170 do 230 cm, a szerokość od 120 do 130 cm. Długość głównego korytarza ma 120 m, zaś odnogi wschodniej i zachodniej odpowiednio 45 i 42 m. Każda odnoga zaczyna się i kończy zbiornikiem, do którego można zajrzeć przez specjalne otwory.
Jako ciekawostkę na sam koniec dzisiejszego podziemnego wywodu przytaczamy fakt, że całokształt XVIII-wiecznych prabuckich wodociągów został w znaczącej mierze ufundowany przez ówczesnego króla Prus Fryderyka Wilhelma I. Są one jednymi z niewielu zabytków pruskiej sztuki inżynieryjnej na tym terenie i możemy być naprawdę zadowoleni, że udało nam się do nich dostać poza sezonem turystycznym.
Urbexowym wariantem prabuckich podziemi są średniowieczne piwnice, które poza fundamentami i murami, są jedyną zachowaną częścią dawnego Zamku Biskupów Pomezańskich, jaki się tutaj znajdował. Zanim skupimy się na głównym celu, omówmy pokrótce sam zamek, do którego owe podziemia niegdyś należały.
Budowę murowanego zamku w Prabutach rozpoczęto w 1276 roku, a zakończono około roku 1345, gdyż pod tą właśnie datą jest on wzmiankowany, jako "Risenburg castro nostro", gdzie są przygotowywane i podpisywane oficjalne dokumenty biskupów. Przez kolejne stulecia prabucki zamek przechodził różne perypetie. Nie oszczędzały go wojny i pożary. Już w roku 1414 został złupiony i częściowo spalony przez wojska polskiego króla Władysława Jagiełły podczas tzw. Wojny Głodowej. Ostateczną zagładę zamku spowodował pożar w 1787 roku, po którym zostały odbudowane jedynie nieliczne budynki wojskowe.
Wracając do głównej kwestii, rozmieszczenie piwnic zamkowych zależało od jego poszczególnych skrzydeł. I tak rozróżnić możemy zachowane relikty piwnic pod nieistniejącymi skrzydłami: północnym, zachodnim i południowym. Pod skrzydłem północnym znajdowały się piwnice o sklepieniach kolebkowych, mające ponad 2,2 m wysokości i 6,8 m szerokości. Skrzydło zachodnie posiadało pierwotnie dwie piwnice ze sklepieniami krzyżowo-żebrowymi wspierającymi się na dwóch potężnych filarach w każdej. Szerokość tych piwnic dochodziła do 6,65 m, długość do 13,2 m, zaś wysokość do 2,3 m.
Pomimo tego, że żadna z piwnic nie jest na obecną chwilę zaadaptowana do jakichkolwiek celów, dostęp do nich nie jest sprawą prostą i oczywistą, a na "dziko" wręcz niemożliwą.

PODZIEMNE PRABUTY | URBEX TEAM KWIDZYN

SPONSOR KANAŁU:
[ Ссылка ]

Zapraszamy na nasze media społecznościowe:
[ Ссылка ]...
[ Ссылка ]...

Pamiętaj, #urbextoniewandalizm

свернуть