Հայ ժողովրդական «Հաբրբան» պարերգն է՝ «Զարթոնք» անսամբլի կատարմամբ: Այս երգը չպետք է շփոթել Կոմիտասի գրառմամբ ու մշակմամբ մեզ ավանդված համանուն մյուս երգի հետ:
«Հաբրբան» բառը ժողովրդական երգերում դիմացինին դիմելու արտահայտություն է:
«Հաբրբան» պարերգը տղաների ու աղջիկների ուրախ զուգերգ է, որով տղաներից ամեն մեկը հերթով գովում է աղջիկներից մեկին, որոնց իրենց հերթին պատասխանում են աղջիկները: Նախ տղաներից մեկը գովերգում է Նարգիզ անունով աղջկան, որը նստած խեծախ է խարկում: Բայց Նարգիզը կանաչ կապով տղային պատասխանում է, թե բավական է անցնի-դառնա իրենց պատի վրայով, միևնույնն է, իր հայրը նրան աղջիկ չի տա:
Տղաներից մյուսն էլ սիրահարվել է խշխշան շորերով Շուշանին, որին առաջարկում է նշանի մատանի և խնդրում գնալ Սուրբ Նշան եկեղեցի՝ պսակվելու: Բայց այս մյուսը իր մերժումը չի գցում հոր վրա, այլ ասում է՝ բավական է բռնի իր փեշը, միևնույնն է, ինքը նրան չի առնի, որովհետև իր պահվածքով տղան նմանվում է իրենց սև էշին. երևի համառությունը նկատի ունի:
Այսպես, միմյանց հետ կատակով զրուցում են նրանք՝ միասին շուրջպար բռնած ուրախ մեղեդու ներքո:
Երգի խոսքերը՝

Արևն էլավ, կը փոխեր,
Լուսնալն էլավ, կը փոխեր,
Կարմիր էրես, սև չուխեն,
Կարմիր էրես, սև չուխեն,
Հաբրբան, հաբրբան:
Հաբրբանե, հաբրբան
Ջանե ջան, ջան ղուրբան:

Աղջի, քու անուն Նարգիզ,
Յար ջան, քու անուն Նարգիզ,
Նըստե ու խեծախ կը խարկիս,
Նըստե ու խեծախ կը խարկիս,
Հաբրբան, հաբրբան:
Հաբրբանե, հաբրբան,
Ջանե ջան, ջան ղուրբան:

Աղջի, քու անուն Սառե,
Յար ջան, քու անուն Սառե,
Քու սերն ինձի կը վառե,
Քու սերն ինձի կը վառե,
Հաբրբան, հաբրբան:
Հաբրբանե, հաբրբան,
Ջանե ջան, ջան ղուրբան:

Աղջի, քու անուն Շուշան,
Յար ջան, քու անուն Շուշան,
Արի էրթանք Սուրբ Նշան,
Օսկե մատնիք՝ քեզ նշան,
Հաբրբան, հաբրբան:
Հաբրբանե, հաբրբան,
Ջանե ջան, ջան ղուրբան:

свернуть