پیشینه ورود اسلام به اروپا به سده ۷ (میلادی) می‌رسد و نقطه آغازین آن را می‌توان در نامه پیامبر اسلام به امپراتوری روم دانست
نخستین رویارویی مسلمانان با اروپائیان با فتح آندلس (جنوب اسپانیای کنونی) توسط طارق بن زیاد سردار مشهور مسلمان اتفاق افتاد، طارق با عبور از تنگه ای که خاک اروپا از آفریقا را جدا می‌کرد وارد ناحیه جبل اطارق امروزی شده و سپس به ایبری هجوم برد و از همین روی آن تنگه به جبل الطارق (معنی:کوه طارق) مشهور شد
مسلمانان در طول حدود صد سال جنگ خونبار با دولت‌های محلی توانستند بر سراسر شبه جزیره ایبری (کشورهای اسپانیا و پرتغال کنونی) مسلط شوند. سلطه مسلمانان در اروپای غربی حدود هفت قرن دوام آورد گرچه مسلمانان حدود چهار قرن ابتدایی ان بر سراسر ایبری مسلط بودند و بعد از آن بخش‌های شمالی این شبه جزیره تحت سلطه چند حکومت محلی مسیحی مانند جمهوری کاتالونیا، پادشاهی والنسیا، پادشاهی کاستیل و پادشاهی لئون بود و در جنوب نیز چند حکومت مسلمان مانند خلفای اموی آندلس و حکومت مرابطین و بعدها سلسله ادریسیان مراکش وجود داشت. تا آنکه در سال ۱۴۹۱ مسیحیان اسپانیا که در نتیجه ازدواج پادشاه آراگون (حکومت مسلط بر شرق ایبری) و ملکه کاستیل (حکومت مسلط بر غرب و مرکز ایبری) متحد شده بودند موفق به فتح مناطق جنوبی شده و سپس یک جنگ همه‌جانبه علیه مسلمانان به راه انداختند که در نتیجه آن بیش از یکصد هزار مسلمان کشته و نزدیک یک میلیون مسلمان که برابر با یک چهارم تمام جمعیت آن زمان اسپانیا بوده است را از آن سرزمین اخراج نمودند، اخراج مسلمانان از اسپانیا یکی از گسترده‌ترین مهاجرت‌های اجباری در طول تاریخ است. در نتیجه این اقدامات سال‌ها حکومت وحشت کلیسا در اسپانیا حاکم شد، دادگاه‌های تفتیش عقاید که زیر نظر کلیسا فعالیت می‌کرد از طریق اعتراف‌گیری و بازجویی، شکنجه و تهدید سعی در یکپارچه سازی مذهبی در اسپانیا داشت مسلمانان و یهودیان و بعدها پروتستان‌ها مهم‌ترین قربانیان سیصد سال حاکمیت دادگاه‌های تفتیش عقاید در کشورهای ایبری یعنی اسپانیا و پرتغال بوده‌اند.
