(Ο Άτταλος αφού χάρισε το βασίλειό του,
Παίρνει τήν κιθάρα και τραγουδάει)
Πάνω στου πελάου
το σπιθάτο αφρο
έστησα χορό,
φέβγω, αναχωρώ!
Έκανα φτερά
Κ' έγινα πουλί,
Γειά χαρά, καλή,
Και μην κλαίς πολύ.
Θάνατος εδώ
Κι ανθρωποσφαγή.
Τουτ' η μάβρη γή
Κόκκινη πληγή.
Μέσα στην καρδιά
Κόβω κάθε τι
Που με συγκρατεί
Με τη λάσπη αφτή.
Βούλωσα κι αφτιά
Και μνημονικό,
Γι να μήν ακώ
Τίποτα κακό.
Ντύθηκα γαμπρός
Από καινουργίς,
Άστρον της αβγής,
Έβγα να μέ διείς!
Πάω για θεός
Σε νησί τρανό
Μές τό γαλανό
Τόν Ωκεανό!
Άνεμος φυσά
Παίρνει με και πά
Κ' η καρδιά χτυπά!
Όλα χαρωπά!
Παίρνει με και πά
Πούλουδο αλαφρό.
Πάντα με χορό
Φέβγω, αναχωρώ.
ποίημα του Κ.Βάρναλη
μουσική- τραγούδι: Ν.Κυριαζής
