Niezwykłe wiersze Autorki, recytowane przez Stacha Ożoga z wyjątkową paletą zdjęć polskiego pejzażu. Malowniczy obraz żywiołowych zjawisk przyrody wzbogacą wyobraźnię o bohaterach wierszy Barbary.
Poezja Barbary Mazurkiewicz to: Szokujące, szczere i zaskakujące historie życia .
Od dawna pisała do szuflady. Kilka lat temu znajoma osoba namówiła Barbarę na publikację w Internecie. Nagrała 32 wiersze w radio ART w Krakowie, 36 wierszy w TRL Lubaczów.
Autorka swoim widzeniem i przeżywaniem świata wyraźnie przypomina Marię Pawlikowską -- Jasnorzewską, ale przeniesioną do naszej kulturowej i obyczajowej współczesności.
Motywy, które w jej twórczości zajmują szczególne miejsce, to różnorodne (nie zawsze sielsko -- anielskie) relacje między kobietą i mężczyzną. Wyemancypowana kobieta, która ponadto jest poetką, zna dobrze fascynującą urodę uczucia miłości, ale też i jego braki, bo przedstawiana miłość, chociaż piękna i porywająca, często bywa pozorna, zakłamana, nietrwała, stąd też nierzadkie w tych wierszach tony rozczarowania. Dlatego ta kobieca, delikatna poezja jest niekiedy lekko kpiarska, ironiczna, czasem czupurna, a chwilami nawet szydercza, bo głęboki liryzm miesza się w niej z uszczypliwą drwiną...
Zapal świece wyobraźni i obejrzyj prezentację wierszy pt. „Gdy latarnie nie gasną"
