کلود ولگرد داستان کوتاهی از ویکتور هوگو است که سال 1834 در فرانسه منتشر شد. این کتاب بر اساس یک پرونده‌ی واقعی نوشته شده است. ویکتور هوگو در این کتاب از بی‌عدالتی اجتماعی سخن گفته است. او بعدها در بینوایان دوباره به این موضوع پرداخت و آن را به اوج رساند.

شخصیت اصلی این رمان، کلود، مرد کارگری است که شخصیت بزرگ و فوق العاده‌ای دارد، اما بی‌عدالتی و ساختار وحشتناک جامعه‌ی فرانسه زندگی او را به سمت و سوی نابودی می‌کشد. ویکتور هوگو داستان زندگی کلود را به شکلی دوست داشتنی برای خواننده روایت می‌کند، طوری که گویا انسان پای حرف‌های قصه‌گویی توانمند نشسته است.

ویکتور‌هوگو زمانی کلود ولگرد را نوشت که معتقد بود بی‌عدالتی‌های جامعه یک جنایت واقعی علیه مردم است. در‌‌واقع این کتاب، یک کتاب آموزشی به‌شمار می‌رفت و ویکتور هوگو یک نسخه از آن‌را برای نمایندگان مجلس فرانسه فرستاده بود.
ویکتور هوگو، بزرگ‌ترین و مشهور‌ترین شاعر، نمایش‌نامه‌نویس و نویسنده‌ی فرانسوی است. او سال 1802 در بزانسون فرانسه متولد شد. او پسر کاپیتان هوگو بود که بعدها یکی از ژنرال‌های ارتش فرانسه شد. مادرش یکی از دوست‌داران شاه و پیرو آزادی به شیوه‌ی ولتر، فیلسوف عصر روشنگری فرانسه بود. ویکتور هوگو به شدت تحت تاثیر مادرش بود و به پدرش علاقه‌ی چندانی نداشت. او تنها بعد از مرگ مادرش توانست کمی نسبت به پدر علاقه نشان دهد.

ویکتور هوگو سال‌های کودکی خود را در کشور‌های گوناگونی گذراند. او مدتی در کالج نجیب‌زادگان اسپانیا درس خواند و سپس در فرانسه زیر نظر معلم خصوصی آموزش دید. او دوره‌ای به اصرار پدر به پانسیون کوردییر رفت و تحصیلات اولیه‌اش را آن‌جا گذراند، در این دوره تکالیف مدرسه‌اش بسیار زیاد بود اما مانع مطالعه‌ی او نشد. او به‌طور جدی آثار معاصران به ویژه شاتوبریان را دنبال می‌کرد و شروع به نگارش تصنیف‌های ادیبانه کرد. ویکتور هوگو با ترجمه‌ی اشعار «ویرژیل»، سرودن شعر را شروع کرد و در همین دوران قصیده‌ای بلند در وصف «سیل» سرود.

ویکتور هوگو در دوران جوانی یعنی سال 1822 با دوست دوران کودکی خود، «آدل‌فوشه»؛ ازدواج کرد. حاصل این ازدواج 5 فرزند بود.

ویکتور هوگو یکی از دنبال‌کنندگان اصلی مکتب «رمانتیک» بود. او با اندیشه‌های سیاسی خود تاریخ فرانسه را باز‌گو می‌کرد. هوگو معتقد بود شاعر باید عواطف خودرا با سروده‌هایش آشکار کند و صدای هم‌نسلانش باشد؛ همچنین معتقد بود نویسنده باید خواننده را راهنمایی کند.

ویکتور هوگو در سال 1831 کتابی به نام «نوتردام دوپاری» نوشت، این کتاب بعد از رمان «بینوایان» یکی از مهم‌ترین آثار او به‌شمار می‌رود. او با این کتاب علاقه‌ی خود را نسبت به «مکتب رمانتیسم» نشان داد و آن‌را به‌عنوان مکتبی مستقل معرفی کرد. او اعتقاد داشت همه چیز در طبیعت به هنر تعلق دارد. هوگو با این حرکت بزرگ عصر جدیدی در تاریخ ادبیات جهان به‌وجود آورد که بعد‌ها به عنوان عصر رمانتیسم شناخته شد. بعد از این اتفاق هوگو طرفداران زیادی پیدا کرد و خانه‌اش مکانی برای دیدار نویسندگان پیرو این مکتب شد.

ویکتور هوگو فعالیت‌های سیاسی خود را از سال 1845 آغاز کرد . در آن زمان از سوی مجلس اعیان دعوت به هم‌کاری شد و پستی سیاسی گرفت. این کار او اعتراض افراد بسیاری را به‌دنبال داشت که باعث کناره‌گیری و منزوی شدن او شد. اما این گوشه‌گیری اتفاق بزرگی را رقم زد، او موفق شد رمان فوق‌العاده‌ی بی‌نوایان را بنویسد. بالاخره در سال 1848 بعد از انقلاب، نماینده‌ی مردم شد. ویکتور هوگو به‌خاطر عقاید آزادی‌خواهانه و سوسیالیستی، همچنین حمایت از محرومین جامعه، همیشه مورد خشم سران دولت بود. با این‌حال هرگز از عقاید و آرمان‌های خود دست نکشید.

سال‌های پایانی زندگی ویکتور هوگو با مرگ همسرش و بیمارری دخترش همراه بود. سر انجام او بیست و دوم ماه می سال 1855 در فرانسه در گذشت. تشییع جنازه‌ی او یکی از باشکوه‌ترین تشییع جنازه‌های تاریخ بود. هوگو نه تنها به عنوان یک نویسنده که به عنوان یک سیاستمدار بزرگ و قهرمان ملی تشییع شد. او در پارک لوگزامبورک، نزدیک پانتئون در پاریس به خاک سپرده شده است.

свернуть