کجا باشد بی تو فردایی من و این شبهای دریایی
نه آوایی در شب ساحل نه ابری تا گریدم بر دل

دلی دارم بی تو سرگردان در او باشد آتشی پنهان
چو از این آتش دل بود خندان که به کار او ماندەام حیران

کجا باشد بی تو فردایی من و این شبهای دریایی
نه آوایی در شب ساحل که آهنگی خواندم از دل

ز داغ این آشنایی­ها این جدایی­ها بنگر که به جان شعله دارم
که ترا به جهان آشنا دارم من ترا دارم یار

ز گریه چشمم چو دریا شد کسی در من بی تو تنها شد
نه آوایی در شب ساحل در این غربی ماندە­ام با دل

تو در جانم قصها خواندی چو قصه در یاد من ماندی
غم عشقت را در صدا دارم ز تو هر شب این نال­ها دارم

تو می­دانی ماجرای من تو می­دانی ای خدای من
تو پاکی چون خصلت دریا تو می­دانی غربت دل را

کجا باشد بی تو فردایی نه آوایی در شب ساحل
من و این شبهای دریایی که آهنگی خواندم از دل

свернуть