Υπέροχα τραγουδάκια που λέγαμε στο κατηχητικό (και Κατασκήνωση).
εδώ, από τα παιδιά της Ενορίας Αγ.Αναργύρων Καραβά (Νίκαιας) Πειραιά.
Τα τραγουδάνε με πάθος και το απολαμβάνουν.
Αυτό είναι το νόημα άλλωστε!

Η βροχή σταμάτησε...
Αι παιδικές καρδούλες νίκησαν...
Η προβλεφθείσα κακοκαιρία υποκλίθηκε...
στό απαθές πάθος της παιδικής Αθωότητας,
λυπήθηκε και τους κόπους τους...
και το απήλαυσε κι η ίδια...

Για να μην χάσει και τελείως το γόητρό της,
μπουμπούνισε μια-δυό...
μας ψέκασε αραιά-αραιά, να δει αν θα μας φοβήσει...
αλλά είδε που δεν κουνήθηκε κανείς απ τη θέση του
κι άνοιξε πάλι τα συννεφο-παράθυρά του και είδαμε
λαμπερό το μισοφέγγαρο !!!
Ως θαυμαστά έργα Σου, Κύριε!
Σου αρέσει η μουσική, τελικά.

Υπεύθυνος ο π. Βασίλειος Τσιμούρης.
Καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι: οι μουσικολογιότατοι:
π.Δημήτριος (εδώ παίζει και κιθάρα) και η πρεσβυτέρα του (διευθύνει).

_________________________



Εκεί γλυκά, να κελαηδούν, ακούω τα πουλάκια,
με χάρη παίζουν και πηδούν στα πράσινα δεντράκια,
στα πράσινα δεντράκια!

Και τ’ αηδονάκι αρχινά, γλυκά μουσική του,
σωπάστε δάση και βουνά, ν’ ακούσω τη φωνή του,
ν’ ακούσω τη φωνή του!

Το δάσος έχει για ναό, και κάνει λειτουργία,
και αναπέμπει στο Θεό, χαράς δοξολογία,
χαράς δοξολογία!

Αηδόνι μου, θέλω κι εγώ, με σε να τραγουδήσω,
τον Πλάστη να δοξολογώ στον κόσμο όσο ζήσω,
στον κόσμο όσο ζήσω!

[ Ссылка ]

свернуть