Ένας μακρινός μαθητής του Ηράκλειτου ζούσε τον 4ο π.Χ. αιώνα και λεγόταν Ηρόστρατος. Γνώριζε μερικές από τις ιδέες του φιλοσόφου, αλλά πήρε την απόφαση να μυηθεί επίσης σε όποια από αυτές δε μπορούσε να ξέρει, αφού το βιβλίο του Ηράκλειτου βρισκόταν στο ναό της Αρτέμιδος.
Ο Ηρόστρατος παραβίασε το ιερό της θεάς και διάβασε το έργο του δασκάλου του. Τι συνέβη τότε σ΄αυτόν τον μεθυσμένο από δόξα άνθρωπο; Δεν μπορούμε φυσικά παρά να το εικάσουμε. Πιθανόν να ήταν, από μια μεριά, απελπισμένος με την ιδέα ότι, εφόσον τα πάντα κυλούν, κάθε ίχνος του περάσματός του πάνω στη γη θα εξαφανιζόταν γρήγορα, αλλά και, από την άλλη, να φωτίστηκε από την Ηρακλείτεια ιδέα σύμφωνα με την οποία το Πυρ, κριτής κάθε πράγματος, θα αγκάλιαζε το Σύμπαν σε μια παγκόσμια ανάφλεξη. Ο Ηρόστρατος αποφάσισε τότε να διαπράξει, μέσω της φωτιάς, μια εγκληματική πράξη τέτοιων διαστάσεων, ώστε το όνομα του δράστη να μπορέσει να μείνει αείποτε στη μνήμη μιας ανθρωπότητας παγωμένης από φρίκη. Έτσι, τη νύχτα της 21ης Ιουλίου του έτους 356 π.Χ., ο Ηρόστρατος πυρπόλησε το ναό της Εφέσου, που ήταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
Οι Εφέσιοι τρομοκρατημένοι θέλησαν το όνομα ενός τέτοιου τέρατος να πέσει για πάντα στη λήθη και απαγόρευσαν να προφέρεται το όνομα του Ηρόστρατου επί ποινή θανάτου. Ήταν βέβαια ο καλύτερος τρόπος για να μείνει το όνομά του αθάνατο, ενώ το όνομα του αρχιτέκτονα που κατασκεύασε το ναό χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου.,,Ήταν 21 Ιουλίου του 356 π.Χ., ανήμερα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως έχει γράψει ο Πλούταρχος. Ο ναός της Αρτέμιδας στην Έφεσο, ήταν ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο Ηρόσταρος ο Εφέσιος ήταν ένας από τις ντροπές αυτού του κόσμου…
Η κατασκευή του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο, είχε κρατήσει 120 χρόνια! Ο ναός έγινε στάχτη σε μια νύχτα. Τον δημιουργό του, Χερσίφρωνα, ουδείς τον θυμάται. Αντίθετα ακόμα ακούγεται στις μέρες μας το όνομα του καταστροφέα. Ο Ηρόστρατος, με την πράξη του, ήθελε να μείνει το όνομά του αθάνατο και το κατάφερε!...Ο Ηρόστρατος συνελήφθη από τους Εφέσιους του, βασανίστηκε και αποκάλυψε ότι σκοπός της πράξης του ήταν να μείνει το όνομά του στην Ιστορία. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Οι Εφέσιοι απαγόρευσαν να μνημονεύεται το όνομα του Ηρόστρατου, το οποίο όμως περιέσωσε ο ιστορικός Θεόπομπος, ενώ ο Στράβων κάνει αναφορά στα «Γεωγραφικά» του: «Ο Χερσίφρων ήταν ο αρχιτέκτονας του ναού της Αρτέμιδος και αργότερα κάποιος άλλος το διεύρυνε, αλλά όταν ο Ηρόστρατος έβαλε φωτιά σε αυτό, οι κάτοικοι έχτισαν έναν ωραιότερο ναό».
Με το πέρασμα του χρόνου το όνομα του Ηρόστρατου έγινε συνώνυμο αυτού που διακατέχεται από τη μανία να γίνει γνωστός, έστω και διαπράττοντας κάτι κατακριτέο και καταστροφικό. Η φράση «ηροστράτειος δόξα» σημαίνει τη φήμη που αποκτά κάποιος από καταστροφική πράξη, ενώ η φράση «ηροστράτειο έργο», το μάταιο έργο.
Ο Μέγας Αλέξανδρος προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τον Ναό της Αρτέμιδας, αλλά οι Εφέσιοι αρνήθηκαν ευγενικά. Ο Ναός ξαναχτίστηκε αργότερα, αλλά καταστράφηκε το 262 από επιδρομή των Γότθων. Κι αν ο Ηρόστρατος έμεινε στην Ιστορία, ένας άλλος καταστροφέας του ναού, που άγιασε κιόλας πέρασε στα ψιλά γράμματα: Στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα, ο Θεοδώρητος στο έργο του Εκκλησιαστική Ιστορία αναφέρει ότι ο ναός υπέστη ξανά καταστροφή (το 406μ μ.Χ. περίπου) με εντολή του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ο Ιωάννης την εποχή αυτή ήταν εξόριστος και έδωσε εντολή να καταστραφεί ο ναός, ενώ βρισκόταν σε ισχύ ο νόμος του Αρκάδιου, που απαγόρευε την καταστροφή των αρχαίων ναών!
