Svetinja Bela Crkva Karanska, koja nosi naziv po selu Karan u kome se nalazi, u blizini Uzica, posvećena je Blagoveštenju. Podigao ju je na mestu nekadašnjeg rimskog naselja, izmedju 1340. i 1342. godine, u vreme vladavine kralja Dusana i freskama ukrasio župan Petar Brajan sa ženom Strujom, sinom i tri kćeri. Njihovi portreti naslikani su u raskošnom, pomodnom ruhu na severnoj strani zapadnog dela naosa, dok su njima nasuprot predstavljeni sveti Nemanjići : Simeon Nemanja, Sveti Sava, Kralj Milutin i aktuelni vladar, Kralj Dušan sa sinom Urošem i ženom Jelenom. U Beloj Crkvi u Karanu su portretski prikazani i priložnici zaslužni za podizanje hrama. Upecatljive i dobro očuvane freske Bele Crkve Karanske predstavljaju monumentalno slikarstvo severozapadnog dela države Kralja Dušana. Bela Crkva u Karanu je jednobrodna građevina sa tri traveja i polukružnom apsidom. Presvedena je poluobličastim svodom i nadvišena kupolom kružnog tambura.
Ovde je sačuvan prvobitni zidani ikonostas oslikan freskama. Verovatno su se dvojica majstora trudila oko oslikavanja i dostigla zahteve umetnosti tzv. Renesane Paleologa. U oltaru Bele crkve Karanske su predstave Bogorodice sa anđelima i Poklonjenje arhijereja, dok su u naosu Veliki praznici, scene iz Bogorodičinog života, starozavetne kompozicije, predstave pojedinačnih svetitelja i galerija istorijskih portreta. Na zapadnoj strani hrama Bele crkve Karanske prizidana je u 19. veku jednostavna priprata. U toku arheoloških istraživanja 1975. godine, otkrivene su grobnice ktitora, što ukazuje na nameru osnivača da im crkva Blagoveštenja bude mauzolej. Starinu kultnog mesta potvrdjuju i brojni rimski nadgrobni spomenici izuzetne lepote, sa reljefima i natpisima, koji okružuju crkvu. Konzervatorsko-restauratorski radovi na arhitekturi i živopisu Bele Crkve Karanske završeni su 1980. godine.
Skinuto sa
[ Ссылка ]
