Link do filmu:
[ Ссылка ] Góry Krowiarki-pasmo położone jest w Sudetach Wschodnich, w południowo-wschodniej części ziemi kłodzkiej, zaczynając się w jej centrum około 10 km na południe i południowy wschód od Kłodzka i biegnąc dalej ku południowemu wschodowi, w stronę Śnieżnika. Od właściwego Masywu Śnieżnika oddziela Krowiarki Przełęcz Puchaczówka oraz doliny Białej Wody i Siennej Wody. Morawka (na bardzo krótkim odcinku) oraz Biała Lądecka oddzielają Krowiarki od Gór Złotych od strony wschodniej i północnej. Na dalszym odcinku Biała Lądecka oddziela pasmo od Wzgórz Rogówki, należących do Kotliny Kłodzkiej. Od strony południowo-zachodniej pasmo Krowiarek graniczy z Obniżeniem Bystrzycy i Wysoczyzną Idzikowa (obie jednostki stanowią część Rowu Górnej Nysy) i od zachodu z właściwą Kotliną Kłodzką. Zarys pasma ma w przybliżeniu kształt trójkąta o narożach: Krosnowice – Lądek Zdrój – Przełęcz Puchaczówka. Najbardziej na południe wysunięta mała część obszaru pasma leży w granicach Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.
Charakterystyka:

Niewielkie pasmo górskie, silnie rozczłonkowane, stanowi teren o charakterze odmiennym od Masywu Śnieżnika, choć stanowi jego podjednostkę. Pasmo złożone jest z kilku ciągów wzniesień o wysokości od 505 do 964 m n.p.m. Rozchodzą się one wachlarzowato od Przełęczy Puchaczówka. Od przełęczy ku północnemu zachodowi i ku północnemu wschodowi ciągną się dwa główne grzbiety, od których odchodzą liczne, boczne grzbieciki. Obszar Krowiarek charakteryzuje się dużymi deniwelacjami, stromymi zboczami i głębokimi dolinami potoków o dużych, nierównych spadkach. Wzniesienia mają często strome zbocza, a ponad linię grzbiety sterczą liczne kulminacje. Dość licznie występują skałki, zbudowane z łupków łyszczykowych, marmurów (wapieni krystalicznych), kwarcytów. Liczne są też wyrobiska dawnych kamieniołomów oraz hałdy, a także nieliczne sztolnie, świadczące o bogatej działalności górniczej. Głównymi dolinami, które te grzbiety rozdzielają, płyną: Konradowski Potok i Piotrówka. Krótkie potoki spływające w kierunku Wysoczyzny Idzikowa bardzo głęboko wcinają się w zachodnią krawędź masywu.

W skład pasma wchodzą Żelazne Góry i inne masywy. Pasmo ma kształt rozgałęzionego grzbietu o długości. Najwyższym szczytem pasma jest Suchoń (964 m). Naturalne lasy, żyzne i bardzo bogate florystycznie, są porozdzielane na niewielkie kompleksy, izolowane polami i łąkami. W pokryciu terenu dominują lasy zajmujące ok. 58% powierzchni, ponadto dużą powierzchnię ok. 28% zajmują pola i łąki. Pozostały teren to niewielkie wsie, czynne kamieniołomy, nieużytki porolne w różnym stadium regeneracji oraz inne siedliska antropogeniczne. Wikipedia.

свернуть