η θειά μ η αμιρσούδα
Η μυτιλην' μας είνι
ενα τρανό χουριό
αρχόντ τσι φουκαράδις
ζούμι μακριά 'π του θιο
τί έχ' ου θιος κι δε μας θέλ'
κι για μας πια εν τουν μελ' ;
πουρνό πουρνό στη δλειά μας
μι του ζιμπλελ' στου χερ
παν στου γιαλό τα πδέλια
τσι στα χουράφια οι γερ
Τσίπους τσι Μακρύς Γυαλός
τς Μυτιλήν'ς μας γι ουμφαλός
Ιδώ σα μπαρς μια γ'ναίκα
θα ντ παρς μι του στιφάν'
ιξόν να βρεις μια χήρα
του μπόνους για να σ' γιάν'
Σα δε μπδήξ τουν Ησαΐα
εν έχ' τ' νύχτα μιγαλεία
Ι μπάρμπας 'ιμ Νικόλας
έχασι δυο κακνιά
τύφλις τσι μούτζις να 'χ' τσι
όποιους τα δώκ' ξανά
Σιόταν τσι τα ζύριυζει
τσ' άλλους τα μαζείριυζει
Η θεια μ η Αμιρσούδα
τρια βρατσά φουρεί
ώσπου να λύσ' του ένα
τα δυο τα κατουργεί
Κνίστου κνίστου κουματέλ'
σα βαρκούλα σα κακγιέλ'
γω του κνιω τσι τσίνου κλαι
του διαβόλ του μπασταρδέλ'
;;;;;;;;; τσ' αψηλουμάτ (;)
έβγα στου πiρζάλ' κουμάτ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Η μυτιλήνη μας είναι
ένα τρανό χωριό
άρχοντες και φουκαράδες
ζούμε μακριά απ το θεό
Τί εχει ο θεός και δε μας θέλει
και για μας πια δεν τον μέλει;
πουρνό πουρνό στη δουλειά μας
με το καλάθι στο χέρι
παν στο γιαλό τα παιδάκια
και στα χωράφια οι γέροι
Κήπος και Μακρύς Γιαλός
της Μυτιλήνης μας ο ομφαλός
Εδώ αν πάρεις μια γυναίκα
θα την πάρεις με το στεφάνι
εκτός αν βρεις μια χήρα
τον πόνο σου για να σου γιάνει
Αν δεν πηδήξεις τον Ησαΐα
δεν έχει τη νύχτα μεγαλεία
Ο μπάρμπας μου ο Νικόλας
έχασε δυο γαλοπούλες
τύφλες και μούντζες να 'χει
όποιος τις βρει ξανά
Κουνιόταν και τις γύρευε
κι άλλος τις μαγείρευε
Η θεία μου η Αμερσούδα (Μυρσίνη)
τρία βρακιά φορεί
μέχρι να βγάλει το ένα
τα δυο τα κατουρεί
Κούνησε το κούνησε το λιγάκι
σαν βαρκούλα σαν καϊκάκι
εγώ το κουνώ και 'κείνο κλαίει
του διαόλου το μπασταρδάκι
.....
βγες στο περιγιάλι λίγο
Δεν ξέρω την προέλευση των στίχων αλλά έχω την αίσθηση ότι ή γράφτηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους, ή γράφτηκαν από κάποιον που δε ξέρει πολύ καλά τη διάλεκτο. Μερικές λέξεις ή φράσεις δεν ταιριάζουν ή τουλάχιστον εγώ δεν τις έχω ακούσει ποτέ από μυτιληνιό. Για παράδειγμα "πδέλια". Μουρέλια ναι, αλλά πδέλια δεν έχω ακούσει. Ούτε πουρνό πουρνό. Και "τσ' Μυτιλήν'ς μας γι ουμφαλός" είναι προφανώς μια λόγια φράση μεταφρασμένη στη διάλεκτο. Επίσης στην αρχή χρησιμοποιείται το "ου" σαν αρσενικό άρθρο (ου θιος) και μετά το "ι" (Ι μπάρμας), το οποίο είναι και πιο "σωστό". Γενικότερα, οι άνθρωποι που ξέρω και μιλάνε μυτιληνιά σαν μοναδική μητρική γλώσσα θα εκφραζόταν διαφορετικά. Από την άλλη, ούτε Ακαδημία Μυτιληνιάς Διαλέκτου υπάρχει, ούτε έχουν (είχαν) όλα τα χωριά την ίδια διάλεκτο.
Το ίδιο και η Σοφία Βέμπο. Η προφορά της μου ακούγεται προφορά ανθρώπου που μιμείται και δεν κατέχει τη γλώσσα. Το ίδιο και για τη Δόμνα Σαμίου στο "μλαρ"
Ещё видео!