در این بخش، آتنا دائمی از تجربه و مشاهدات خودش از زندان‌های اوین، قرچک و لاکان رشت، و کودکانی که همراه مادران‌شان در زندان بودند گفت.
در زندان اوین، زنان کردی که همسران‌شان به داعش پیوسته بودند، محبوس بودند. 
زندانیان زن بند زنان اوین اجازه ارتباط با این زندانیان را نداشتند اما مشخص شد که تعدادی زن باردار و کودک همراه با این زنان در شرایط بسیار امنیتی در زندان هستند. این کودکان دائما توسط زندانبانان تحقیر می‌شدند و به آن‌ها انگ زده می‌شد. 
در زندان قرچک، زنان شیرده یا مادران همراه کودکان و افراد باردار جرایم عمومی در بندی موسوم به «بند مادران» به سر می‌برند. در آن زمان، حدود ۱۸ کودک در این زندان بودند. خیلی از این کودکان با اعتیاد به دنیا آمده بودند. آن‌ها هم با الفاظ مختلف با داغ ننگ روبرو می‌شدند. برخی از این کودکان از ازدواج غیررسمی به دنیا آمده بودند و حتی شناسنامه نداشتند. 
در زندان لاکان و در زمان زندانی بودن آتنا دائمی، مادری همراه با فرزندش در زندان به سر می‌برد. این کودک که بالاتر از دو سال سن داشت و در زندان به دنیا نیامده بود، برای استفاده مادر از کودک در تخفیف حکم توسط قاضی، با دستور رییس زندان به داخل بند راه داده شده بود. 
آموزش ما همیشه این بوده که زندان جای افراد بد و خلافکار است. 
حتی در مورد کودکان زندانیان جرایم سیاسی که ممکنه بهشون «افتخار» هم بکنیم، اما به دلیل همین آموزش، کودک با این تلاش روبرو می‌شود تا ثابت کند والدش به خاطر مسایل سیاسی زندان است و «خلافکار» نیست.

свернуть