سه یا چهار روز قبل از سقوط بشار اسد با دکتر محمد جواد ظریف قرار گذاشتیم که در دفتر کار ایشان گفت و گویی داشته باشیم.
دو روز مانده به ضبط برنامه و به سرعت برق و باد دولت بشار سقوط و خودش به مکان نا معلومی فرار کرد. این فرصت را غنیمت شمردم و بخش اول و اصلی گفت و گو با دکتر ظظریف را به منطقه و نقش ایران و همچنین دلایل سقوط بشار اسد اختصاص دادیم.

پس از انتشار گفت و گو با دکتر ظریف واکنش های زیادی از جامعه دریافت کردم که بیشتر آنها واکنش منفی بود و بیشتری انتقادات به این بود که ظریف حرفی برای گفتن نداشت و مواضع ایشان را بیشتر مخاطبان نپسندیدند. اما هموطنانی که با کار رسانه آشنا نیستند شاید ندانند که دسترسی به شخصی در جایگاه ظریف کار هر روزنامه نگاری نیست و این گفت و گو در کارنامه من ثبت و ضبط شده است و برای من فارغ از اینکه با نظرات دکتر ظریف مخالف یا موافق باشم، جای افتخار دارد.

من برای منتقدان مثل کرستین امان پور روزنامه نگار آمریکایی را زدم که با مقامات جهان بدون توجه به محبوبیتشان در جامعه گفت و گو می کرد. مهم دسترسی است نه محبوبیت با مهمان.

یکی از افرادی که نسبت به گفت و گوی من با جناب ظریف روی حوش نشان داد و البته نسبت به نظرات دکتر ظریف انتقاد داشت جناب بیژن کیان، عضو ارشد حزب جمهوری خواه آمریکا و کارشناس مسائل سیاسی بود که همه با چهره و نگاه او آشنا هستید.
جناب کیان در پیامی فرمودند که قصد دارد پاسخ محمد جواد ظریف را بدهد و اینجانب استقبال کردم . از همه رسانه اعلام می کنم من برای خود هیچ محدودیت و خط قرمزی برای گرفتن همه نقطه نظرات قائل نیستم و گفت و گوی من و تریبون دادن به هیچ شخصی به معنی موافقت من با نظرات او نیست. این گفت و گو در جهان جدید و دنیای رو توسعه رسانه از آن دست برنامه هاست که معتقدم باید بیشتر تکرار شود و دیوارهای مرزی و بعد مسافت نباید مانعی برای ما در مسیر کار ژورنالیستی به جساب آید.

با احترام؛ اسفندیار عبداللهی

свернуть