Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Είναι μια τράτα ολόχρυση
με σουρωτήρι πάτο,
στο σκότος πλέει αβύθιστη
με πλήρωμα φευγάτο.

Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια.
Ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ' αστέρια.

Ωρέ, η βάρκα μας, γκιόσα!
Ωρέ, η κουρελού, γκιόσα!

Ρε, πότε εδώ και πότε αλλού,
μες στα πελάγη του ουρανού.
Ωρέ, πότε εδώ και πότε αλλού,
η βάρκα μας η κουρελού.

Χιλιάδες μάτια την κοιτάν,
καρδιές την προσκυνάνε
κι όσοι παραλογίζονται
πού πάει τη ρωτάνε.

«Πηγαίνω μεσοπέλαγα
με τα άλμπουρα της νίκης,
για να χτενίσω τα λυτά
μαλλιά της Βερενίκης».

Ωρέ, η βάρκα μας, γκιόσα!
Ωρέ, η κουρελού-γκιόσα!

Ρε, πότε εδώ και πότε αλλού,
μες στα πελάγη του ουρανού.
Ωρέ, πότε εδώ και πότε αλλού,
η βάρκα μας η κουρελού.

Φεγγάρι, παλιοφέγγαρο,
φεγγάρι μεταξένιο,
τη νύχτα κάνεις φωτεινή
και μένα αλλοπαρμένο.

Οι πρώτοι και καλύτεροι
σε ψάχναν στα ρυάκια
κι εγώ από τη Λάρισα
σου στέλνω τραγουδάκια.

Ωρέ, η βάρκα μας, γκιόσα!
Ωρέ, η κουρελού, γκιόσα!
Ρε, πότε εδώ και πότε αλλού,
μες στα πελάγη του ουρανού,
Ωρέ, πότε εδώ και πότε αλλού
η σελήνη μας η κουρελού.

свернуть