«Η λευτεριά του Σολωμού»
«Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη
και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;
Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά
τα κόκαλά μας σκούζε Λευτεριά.
Αιώνες σε κρατάνε φυλακή
οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.
Και σ' αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία
να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!».
Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη γράφτηκε στις 28/11/1973,
μέρες Πολυτεχνείου. Δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Οργή λαού» λίγο μετά το θάνατό του. Σαρκάζει το ανύπαρκτο πια - λόγω της δικτατορίας τότε - νόημα της Σολωμικής ελευθερίας.
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία : Θέμης Ανδρεάδης
"Διάλειμμα" Δίσκος 1972
Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της νύχτας
και της λησμονιάς;
Με τα κλαδιά της δάφνης
στα χέρια σας
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
το φρούριο έπεσε
Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πίκρας
και της Παναγιάς;
Με την ελπίδα στα ξίφη
και στ’ άρματα
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
ο ήλιος σκοτείνιασε
Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πέτρας
και της Λευτεριάς;
Με την κραυγή της μάχης
στα στήθια σας
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
Πού πάτε, πού πάτε λοιπόν;
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
και το Χριστό ακόμα προδώσανε...
