Odnalazłem nieznany bliżej w Polsce film zrealizowany tuż przed II wojną światową w obozie dla uchodźców tuż przy granicy z Polską. Uchodźców niemieckich, którzy rzekomo prześladowani musieli uciekać przed terrorem do Rzeszy Hitlera.

W wyniku I wojny światowej i postanowień traktatu wersalskiego Pomorze Gdańskie wróciło do odrodzonej II Rzeczypospolitej Polskiej. Polscy mieszkańcy Pomorza po latach zaborów odzyskali niepodległe państwo, o które przez lata walczyli ich ojcowie i dziadkowie. W sierpniu 1919 r. utworzono województwo pomorskie. Faktyczne włączenie Pomorza do Polski nastąpiło w styczniu–lutym 1920 r., kiedy do pomorskich miast wkroczyły oddziały Wojska Polskiego, co wzbudziło powszechny entuzjazm wśród społeczeństwa polskiego. Wielu Polaków zaangażowało się w odbudowę struktur państwa na terenie, który przez ponad wiek był częścią Prus. Pomorscy Niemcy musieli dokonać wyboru, czy zostać w swych „stronach rodzinnych” (Heimat) w państwie polskim, czy wyemigrować do Niemiec (Vaterland) i zachować obywatelstwo niemieckie. Jeszcze przed przyłączeniem Pomorza Gdańskiego do Polski rozpoczęły się odpływ ludności niemieckiej i polonizacja pomorskich miast. W Bydgoszczy na początku 1920 r. Niemcy stanowili ok. 80 proc. ludności, rok później było ich ok. 25 proc., w 1933 r. zaś tylko 8 proc. W 1919 r. na terenie województwa pomorskiego Niemców było ok. 39 proc. (383 tys.). W ciągu dwóch lat ich liczba spadła prawie o połowę. W latach kolejnych nastąpił dalszy odpływ ludności niemieckiej i w latach trzydziestych XX w. ok. 9–12 proc. (ok. 112 tys.) ludności województwa pomorskiego stanowili Niemcy. Mimo małej liczebności mniejszość niemiecka na Pomorzu zachowała silną pozycję ekonomiczną. Statystycznie na jednego Polaka przypadało dwa razy mniej ziemi niż na jednego Niemca. O ile dla ludności polskiej rok 1920 oznaczał odrodzenie polskiej państwowości i przekształcenie niemieckich Prus w polskie Pomorze, o tyle dla Niemców „niemiecki wschód” stał się „polskim zachodem”. Pod względem kulturowym i narodowym utracone terytoria w dalszym ciągu traktowano jako „niemiecką ziemię”.

Ludność niemiecka utraciła uprzywilejowaną pozycję i stała się
mniejszością, obcą grupą narodową. Wielu mieszkańców nie pogodziło się z tym faktem i uważało ówczesną sytuację za tymczasową. Taka postawa była pochodną stosunku państwa niemieckiego do
II RP, uznającego polski byt państwowy za „państwo sezonowe”. Niemcy podpisały traktat wersalski, ale nigdy nie akceptowały jego postanowień.

свернуть