Πρόκειται για τον μεγαλύτερο και μνημειακότερο γνωστό Μακεδονικό τάφο, που ήρθε στο φως τυχαία το 1954 και αποκαταστάθηκε δομικά μόλις το 1998 , ενώ συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης του ζωγραφικού του διακόσμου. Είναι ο μόνος Μακεδονικός τάφος με διώροφη πρόσοψη, στην οποία εναλλάσσονται ο δωρικός ρυθμός κάτω και ο ιωνικός επάνω. Τέσσερις δωρικοί ημικίονες και δύο παραστάδες στις γωνίες κρατούν το επιστύλιο και τη δωρική ζωοφόρο. Πάνω από το γείσο και από μια πολύχρωμη ζώνη με φυτική διακόσμηση αναπτύσσεται η ιωνική ζωφόρος, όπου ανάγλυφα εικονίζεται ο αγώνας Ελλήνων και βαρβάρων. Η παράσταση πιθανώς παραπέμπει στην πρόσφατη για την εποχή κατασκευής του τάφου αναμέτρηση των Μακεδόνων με τους Πέρσες. Στον όροφο, ανάμεσα στους έξι ιωνικούς ημικίονες και στις δύο παραστάδες ανοίγονται επτά ψευδοπαράθυρα, ενώ διατηρούνται μόνο ελάχιστα τμήματα του αετώματος. Εσωτερικά ο τάφος χωρίζεται σ' ένα στενό, αλλά ψηλό προθάλαμο και στον κυρίως ταφικό θάλαμο.

Η ζωγραφική παράσταση της πρόσοψης είναι μοναδική, εντάσσεται στη σφαίρα των θρησκευτικών δοξασιών των Ελλήνων και παραπέμπει στον πλατωνικό διάλογο του Γοργία. Αποτελείται από τέσσερις αυτόνομους πίνακες που αναπτύσσονται ανάμεσα στους δωρικούς ημικίονες. Αριστερά της κεντρικής εισόδου του τάφου, σε δύο πίνακες, εικονίζονται ο νεκρός που οδηγείται από τον Ερμή Ψυχοπομπό στους Κριτές του Κάτω Κόσμου, τον Αιακό και τον Ραδάμανθυ, οι οποίοι καταλαμβάνουν τους δύο πίνακες στα δεξιά της εισόδου. Ο νεκρός, ντυμένος με κοντό χιτώνα και θώρακα, είναι ο μόνος που δεν υπομνηματίζεται επιγραφικά, προφανώς επειδή ήταν πολύ γνωστό πρόσωπο στην κοινωνία της Μίεζας. Εικάζεται ότι πρόκειται για τον Μιεζαίο στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστα. Οι μετόπες κοσμούνται με εξαιρετικές ζωγραφικές παραστάσεις από τη μυθική μάχη των Λαπιθών με τους Κενταύρους. Το σύνολο θυμίζει έντονα τέμπλο ορθόδοξου ναού!

свернуть