Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Άλμπουμ : Τα αντιπολεμικά (1978 )

Και 'συ που τα κακάρωσες
και 'συ που θα πεθάνεις
δεν κράτησες ποτέ καρδιά
είσαι αυτό που κάνεις.


Σίδερο παρακαλούσες
με ατσάλι πλήρωσες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες

Και 'συ που ξεμπέρδεψες
και 'συ που θα περάσεις
για σένα άλλοι χάθηκαν
εσύ τι έχεις να χάσεις.

Σίδερο παρακαλούσες
με ατσάλι πλήρωσες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες.

..'' Ηταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, αγωνιστής της Αριστεράς -και ως άνθρωπος, στις προσωπικές του σχέσεις, ευφυής, ετοιμόλογος, ευχάριστος.

Είναι ο Δημήτρης Χριστοδούλου, που έφυγε από τη ζωή στις 5 Μαρτίου 1991, στα 67 του. Νοσηλεύτηκε στην αρχή σε κάποιο ράντσο στο «Λαϊκό Νοσοκομείο» και στη συνέχεια, έπειτα από παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη (υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη), στο «Υγεία», όπου και κατέληξε.

Και η έγνοια του -προφητική- για το αύριο του τόπου:

«Η αναζήτηση κεφαλαίων στην παγκόσμια χρηματαγορά είναι ένα αγγούρι, που βρήκε το χωράφι ν' αναφυεί. Συνεπώς δίνουμε τη μάχη με τους τοκογλύφους, με απρόβλεπτες συνέπειες. Από εδώ κι εμπρός η πολιτική μας ζωή, εάν δεν καταλάβουμε, θα είναι περιστασιακή και άκρως επικίνδυνη. Δηλαδή ξέφραγο αμπέλι. Αυτή είναι η αγωνία μου». ''

Λίγες ημέρες μετά την κουβέντα μας, μιλούσαμε από το τηλέφωνο για τον Ρίτσο και τον Μινωτή που πέθαναν την ίδια ημέρα, αλλά και για τον Τάσο Βουρνά που τον βρήκε ο θάνατος στον ύπνο.

Ωραίος θάνατος, λέω.

«Τι ωραίος; Είναι δυνατό να πεθάνεις και να μην ξέρεις ότι πέθανες;».

'Εγινε όμως και έφυγε κι ο ίδιος στον ύπνο του. ''

Πηγή :Δημήτρης Γκιώνης -Ελευθεροτυπία
[ Ссылка ]

свернуть