Μινόρε μανές - Κώστας Καρίπης
Δίσκος: Odeon GA 1346 .
Αθήνα, 1930

____________________________________
Aμάν
δε μου μιλάς σαν άλλοτε, με γούστο και με γέλιο, αμάν
αν έπαψες να μ' αγαπάς, πες μου το να το ξεύρω, αμάν

-Γεια σου Καρίπη! Γεια σου Καρίπη!


____________________________________
Μια από τις ωραιότερες ερμηνείες του Σμυρναίικου Μινόρε, που εμφανίζεται στη δισκογραφία ως Μινόρε Μανές ή Μινόρε της Αυγής/
Σύμφωνα με την Αγγέλα Παπάζογλου (Τα χαϊρια μας εδώ, Αθήνα 1986):
Στις κομπανίες τις σμυρναίικες και στα ''παιχνίδια'' λέγαμε τον καημό μας με μινόρε, με βιολοντσέλα, πιάνα, άρπες, σαντούρια, μαντολίνα, κιθάρες και βιολιά.
Όσα Μινόρε και να λέγαμε δεν βαριόμασταν ποτέ. Όλοι παράγγελναν το Μινόρε τους και όλοι το άκουγαν με λαχτάρα, γιατί λέγαμε τον πόνο μας, που ήμαστε σκλαβωμένοι στην Τουρκιά.
Με το Μινόρε δεν ξεχνούσαμε, θέλαμe όλο να θυμόμαστε, ν' ανάβωμε μέσα μας καντήλι, ελπίδα, ζεστασιά...

''Μόνο μια ώρα χαίρομαι
όταν γλυκοχαράζει
που αναπαύεται η καρδιά
και δεν αναστενάζει

και εννοούσαμε τη σκλαβιά.

Όταν ο κόραξ λευκανθεί
και η χιών μαυρίσει
τότε κι από το στήθος μου
αυτή η φωτιά θα σβήσει

και εννοούσαμε τη σκλαβιά...


Παναγιώτης Κουνάδης, Τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ, ένα ταξίδι στο λαϊκό τραγούδι των Ελλήνων.2010

свернуть