Magiczna, święta, pogańska, chrześcijańska – Góra Ślęża od tysiącleci urzeka i fascynuje historyków, badaczy, kronikarzy, mistyków czy astrologów. Jej historia sięga epoki kamienia, gdy pierwsi ludzie pozostawili na jej zboczach ślady swojej obecności. W epoce brązu stała się centrum kultu dlaspołeczności kultury łużyckiej, a w kolejnych stuleciach przyciągnęła Celtów, którzy uczynili z niej miejsce rytuałów solarnych. Celtyccy druidzi wspinali się na jej szczyt, by oddać hołd Słońcu i połączyć się z potężnymi siłami natury. Z czasem Ślęża została przejęta przez Słowian, którzy uznali ją za jedno ze swoich najświętszych miejsc. Wraz z nadejściem pierwszych Piastów rozpoczął się proces chrystianizacji, który stopniowo wypierał pogańskie obrzędy. Mimo to duchowy charakter góry przetrwał, a jej niezwykła energia wciąż przyciąga ludzi. Współcześnie nazywana jest „czakramem” lub „miejscem mocy”. Co sprawia, że ta góra od wieków budzi zachwyt i ciekawość? Jakie tajemnice kryją jej zbocza i szczyt? Zapraszamy do odkrycia tej niezwykłej historii.
Materiał źródłowy:
G.Domański ,,Ślęża w pradziejach i średniowieczu'' - 2002
L.Słupecki ,,Ślęża, Radunia, Wieżyca. Miejsca kultu pogańskiego Słowian w średniowieczu'' - 1992 Kwartalnik Historyczny
Z.Woźniak ,,Problem istnienia celtyckiego nemetonu na Ślęży'' - 2004 Przegląd Archeologiczny
M.Kogut ,,Ślężański klasztor'' praca naukowa, Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne - 2005
J. Lamparska ,,Ślęża dla odkrywców'' - 2015
