کافه پارس یکی از مشهور ترین کافه های تهران قدیم بود که در ضلع شمال شرقی تقاطع خیابان جمهوری کنونی درست در ابتدای خیابان لاله زار قرار داشت. زمینی که کافه پارس در آن ساخته شده بود، در آغاز، از املاک سعدالدوله بود که از رجال معروف دوران قاجار بهشمار میآمد. کافه پارس در طبقه دوم این عمارت قرار داشت و در دوره ای طبقه اول آن جواهر فروشی بود.
طراح و معمار آن نیکلای مارکوف روسیتبار بود. بسیاری از ساختمانهای مدرن تهرانِ آن زمان را او ساخته است. کافه پارس، سالها پیش از آغاز جنگ جهانی دوم در جایی که پیشتر ساختمان سفارتخانهی اتریش بود، در بخش شمالی لالهزار و شاهآباد، آغاز بهکار کرده بود. سال بنیانگذاری آن بهگمان بسیار در 1313 خورشیدی بوده است. هرچند دربارهی درستی این تاریخ میتوان چون و چرا کرد.
با آمدن سربازان متفقین به تهران، در شهریور 1320 خورشیدی، کافه پارس ساختاری دیگر و نوین گرفت و جایی برای پذیرایی از مشتریانی فرنگی شد که از کافههای لالهزار توقع جایی همانند همتایان اروپاییشان داشتند.
کافه پارس دو اشکوبهای بود و نمای آن بسیار چشمنواز بهنظر میرسید. هنوز هم میتوان نشانههایی از شکوه و زیبایی این ساختمان را دید، یا از عکسهایی که از آن روزگار بهجا مانده است پی بُرد که چه کافهی دلخواهی برای نوجویان و شیفتگان نوگرایی بوده است. فضای بیرونی کافه پارس با ستونهای زیبا ترکیب شده بود و گنبدی بر تراس و بام داشت که آن را از سازههای پیرامونش نمایانتر و باشکوهتر میساخت.
اما هر دو اشکوب در اختیار کافه نبود. اشکوب نخست جایی برای عکاس خانهی «فتو رامبراند» بود و اشکوب دوم فضای کافه پارس را شکل میداد. عکاسخانههای لالهزار رونقی بسیار داشتند. روزهای آدینه، تهرانیها لباس شیک میپوشیدند و برای تفریح و رفتن به تیاتر و کافه، به لالهزار میآمدند. بسیار پیش میآمد که با همان لباس نو و پاکیزه، به عکاسخانه میرفتند و عکسهای ژستدار میگرفتند؛ این را نیز یاد کنیم که در دههی چهل خورشیدی اشکوب دیگری به ساختمان کافه پارس افزوده شد.
این بنا همانند اکثر بناهای این محدوده در دهه شصت و هفتاد خورشیدی به کارگاههای تریکوبافی و خیاطی تبدیل شد، ولی خوشبختانه بخت با این کافه یار بود و در سال ۱۳۸۵ با شماره ۱۵۷۸۳ و به اسم «مسافرخانه پارس» ثبت ملی و اوایل دهه ۹۰ مرمت شد.
با پل زمان پلی بزنید به گذشته
صفحه اصلی پل زمان در اینستاگرام را فالو کنید
[ Ссылка ]
Ещё видео!