Özgürlüğün, doğanın saf güzelliğinin en güzel sembollerinden kelebeklerle dolu bir vadi ve hayallerinin peşinden koşarken vadideki şelaleyi bulan adamın çocukça sevinci..
Burada bir şelale olduğunu duyduğum günden beri yerini aradım, sesini duydum ama yolunu bulamadım. Yıllar boyu koşu antrenmanlarımı yaptığım bu orman yollarında, yeterli vaktim olmamış, arama fırsatını bulamamıştım. Sordum, soruşturdum. Belki soracak doğru insanı bulamadım. En sonunda bir gün yoldan çıkıp vadi tabanına kadar inme kararını aldım. Kaybolmaya ramak kalmışken bu güzelliğe ulaştım.
Onu doyasıya hissetmek için uçarcasına defalarca soğuk sularına atladım. Vadide yankılanan sesini dinlerken, kelebekleri, yusufçukları, örümcekleri, çiçekleri, yengeçleri, karıncaları, arıları ve berrak suların akışını izledim. Sağanak yağmur altında aktığı en gür hallerinden, kurumaya yüz tutuğu zamanlarına kadar her haline şahit oldum.
Telefonun çekmediği, eziyetli iniş çıkışı sebebiyle bilenlerin bile gelmeye üşendiği bu küçük cennet, Terapi Ormanı'nda yaptığım koşu antrenmanlarımın son kısmındaki mola yerim ve kaçış noktam oluverdi.
Duyguları en derinden hissetmek, ruhunuzla baş başa kalmak isterseniz eğer, dış dünyanın gereksiz verilerinden olabildiğince izole olmanız gerek. Birkaç saatlik inzivalar bile bazen insana çok derin şeyler hissettirebiliyor.
Böyle kaçış noktaları benim için vazgeçilmez önem taşıyor.

свернуть