Μουσική χωρίς μικρόφωνα. Μυσταγωγικά χωρίς φανφάρες και αστεϊσμούς, πολύ αργά , εντελώς συμτωματικά, στο γνωστό Στέκι Πινόκλης Μεγ. Αλεξάνδρου 102 στο Μεταξουργείο. Όταν η μουσική γίνεται αγκαλιά.

Στίχοι, Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Απ’ της στεριάς τα βάσανα
τα μάτια μου θα πάρω
και σε καράβι φορτηγό, φορτηγό,
ναυτάκι θα μπαρκάρω.

Βίρα την άγκυρα, παιδιά, ω, ω, ω,
γιατί έχω πό, γιατί έχω πόνο στην καρδιά.

Σ’ ατέλειωτους ωκεανούς
θ’ αρχίσω το σεργιάνι
κι ας μη βρεθεί στην πλώρη μου, πλώρη μου,
παρηγοριάς λιμάνι.

Στον καπετάνιο τον σοφό, ω, ω, ω,
θα πω τον πό, θα πω τον πόνο τον κρυφό.

Το δάκρυ μου πλημμύρισε,
του καραβιού τ’ αμπάρια
και την καρδιά μου στη στεριά, στη στεριά
τραβούν τα παλαμάρια.

Μη κάνεις κράτει φορτηγό, ω, ω, ω,
έξω ποτέ, έξω ποτέ μου δε θα βγω.


link για τους συντελεστές...
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]

[ Ссылка ]

link για Βασίλη Κομύτη...
[ Ссылка ]
e-mail vasiliskomytis@yahoo.gr

свернуть