هر زمان که به جهان ، این شبکه کیهانی می اندیشم ، رعد و برق در مغز من به همین اندازه شروع به چشمک زدن می کند. شباهت های بصری همیشه برای ما جذاب بوده است ، اما گاهی اوقات گمراه کننده است. در روانشناسی آپوپنی نامیده می شود: تمایل به درک ارتباط یا الگوی معنی دار بین چیزهای غیرمرتبط یا تصادفی. برای این که هنگام در نظر گرفتن شباهت های مغز انسان و شبکه کیهانی چنین اشتباهی مرتکب نشوید ، در تحقیق که قبلاً ذکر کردم ، مقایسه های عددی انجام شد.
محققان 4 قطعه ضخامت میکرومتر از قشر یا لایه بیرونی مغز انسان را برداشتند. این لایه اطلاعات ناشی از حواس ما را پردازش می کند. بخشی که فرایندهای گفتار و تفکر را انجام می دهد.
سپس آنها برشی از جهان را برداشتند. این قطعه "نازک" 25 مگاپارسک از مجموع 1 میلیون مگاپارسک مکعب فضا را برش می دهد. مهم نیست که من به آن لاغری می گویم ، 1 پارسک 3.26 سال نوری است. بنابراین در مقایسه با تکه های گرفته شده از مغز کاملا ضخیم است. اما نسبت مشخصی بین آنها وجود دارد.
این شباهت وقتی از فاصله های مختلف به مغز نگاه می کنید بلافاصله مشخص نمی شود. اما وقتی به یک نسبت بزرگنمایی خاص رسیدید ، یک شباهت جالب ظاهر می شود.
تصویر مقطع مغز انسان ، بزرگنمایی 40 برابر. طول هر ضلع 1.5 میلی متر است. هر لبه قطعه برگرفته از تصویر شبیه سازی کیهان شناسی در سمت راست 300 میلیون سال نوری است.
محققان از دو روش برای اندازه گیری عینی این شباهت بصری استفاده کردند. یکی مرکزیت درجه شبکه است. آنها با این کار طول و زاویه اتصال اتصالات شبکه را اندازه گیری کردند. قطر هسته نورون در مغز انسان بسیار کمتر از طول اتصالات آکسون و دندریت است. به طور مشابه ، قطر خوشه های کهکشان بسیار کمتر از طول رشته هایی است که آنها را به هم متصل می کند.

свернуть