از تکینگی تا مغز از مغز تا سیاه چاله ی فضایی قسمت سی و نهم

کرمچاله ها مانند ماشن های زمان هستند و می‌توانند تو را به گذشته و آینده ببرند و می‌توانند به تو کمک کنند از یک سیستم ستاره ای بدون آنکه عرق، بریزی جهش کنی!

آیا سفری فراتر از ابعاد چهارگانه ی کیهان، ممکن است؟

آیا احساس و ادراک ما فقط محدود به زمان کنونی است و امکان دسترسی به آینده و گذشته وجود ندارد؟

ایده ی کرمچاله ها تصور دانشمندان را برای دهه های طولانی به خود، مشغول کرده است. ولی سوال مهم اینکه آیا کرمچاله ها واقعا- آنطور که در فرضیه پیشبینی شده است- وجود دارند؟(کرم‌چاله (به انگلیسی: Wormhole) (یا پل آینشتاین-روزن یا کرم‌ چاله ی آینشتاین-روزن Einstein–Rosen)، یک ساختار فرضی است که نقاط نامتجانس در فضا-زمان را به هم پیوند داده و بر پایه جواب خاص معادلات میدان اینشتین فرضیه سازی شده‌است.
کرم‌چاله را می‌توان به صورت تونلی تصور کرد که پایانه‌های آن در نقاط مجزایی از فضا-زمان قرار دارند (یعنی، مکان‌های متفاوت یا نقاط متفاوتی از زمان یا هردو)
کرم‌چاله‌ها با نظریه نسبیت عام آینشتاین سازگاری داشته اما وجود کرم‌چاله در جهان واقعی هنوز مشاهده نشده‌است. بسیاری از دانشمندان فرضیه سازی کرده‌اند که کرم‌چاله‌ها صرفاً تصویری (افکنشی) از بعد چهارم فضا اند، همان‌طور که دو بعد را می‌توان تنها به عنوان بخشی از یک شیء سه بعدی تجربه نمود.
کرم‌چاله‌ها قادر به اتصال فواصل بسیار طولانی (در مقیاس میلیارد سال نوری یا بیشتر)، فواصل کوتاه چند متری، جهان‌های متفاوت یا نقاط متفاوتی از زمان اند.)
 
اگر بله آیا آنها به صورت سودمندی ماده را در فاصله میلیون ها مایل، جابجا می کنند؟ بر اساس مطالعه ای جدید، پاسخ بله است به شرطی که ما برخی شرایط را فراهم کنیم. ساختن یک کرمچاله نیاز به پیکر بندی ماده و انرژی است و این اجازه می‌دهد یک تونل شکل بگیرد.

این تونل دو نقطه ی دور در فضا را پل می‌زند و یک گلوگاه نامیده می‌شود. اگر گلوگاه بسیار کوتاهتر از فاصله ی طبیعت بین دو نقطه باشد کرمچاله می‌توانند به عنوان یک میانبر بین دو نقطه عمل کند. ولی کرمچاله ها- که به وسیله ی اصل نسبیت عام اینشتاین مطرح شد- از یک شکست رنج میبرد: آنها قابل عبور نیستند این یعنی آنها مرزها و سدهای یکطرفه در فضا هستند. اگر تو تا حدی وارد کرمچاله شوی هرگز قادر نخواهی بود آن را ترک کنی. حتی اگر یک فتون وارد گلوگاه کرمچاله شود، همه ی کرمچاله پیش از آنکه فتون بتواند گریز پیدا کند کولاپس می‌شود.
 
 برای حل این مشکل فیزیکدان ها پیشنهاد دادند کرمچاله ها باید دارای ماده ی عجیب و بیگانه ای باشند که انرژی منفی یا ماده ی منفی دارد. تا امروز دانشمندان ماده ی منفی را در هیچ جای کیهان مشاهده نکرده اند. ولی پژوهشی نوین نشان می‌دهد که ماده بیگانه، برای یک کرمچاله ی قابل عبور، لازم نیست. با این همه برای اینکه این انتقال، رخ دهد تئوری موجود در مورد جاذبه لازم است تغییر کند. دانشمندان یک شکل کاملا تنظیم شده از جاذبه به نام جاذبه ی هیبریدی"متریک- پالاتینی تعمیم داده شده" را به کار بردند. هرچند این تئوری به وسیله ی فرضیه ی نسبیت عام اینشتاین مطرح شده است، اجازه ی انعطاف بیشتری را در ارتباط بین ماده و انرژی و فضا-زمان میدهد.(فرمول ها و تصورات قدیمی در مورد کیهان، همیشه با پیشرفت علوم، کمبودها و نقص هایی را نشان می‌دهد. از این رو دانشمندان می‌کوشند با ارائه تصور جدیدتر نسبت به واقعیت های موجود، این کمبودها و نقص ها را برطرف کنند.)

دانشمندان فهمیدند لایه بندی ورودی های کرمچاله ها با  پوسته های دوگانه و نازک ماده ی معمولی، کرمچاله را بدون هیچ انرژی منفی، قابل عبور می‌کند. پژوهشگران اکنون هدفشان تست این انرژی در آزمایشگاه است.

اگر درست باشد این فرضیه؛ نه فقط رویای اختراعات علمی ما را وارد مرحله ی واقعیت می کند بلکه درک کنونی ما را از کیهان، به چالش می کشد. (چالشی که همیشه وجود داشته است بین علوم موجود- که در حقیقت، حجابی بر ابعاد دیگر کیهان است- و علوم جدید- که سعی می کند این ابعاد ناشناخته را بازگشایی کند؛ ولی هرچقدر هم در این کار موفق باشد، حجابی بر ابعاد دیگری است که به ناچار از طریق این علوم، قابل دریافت نیست.)

کرمچاله ها و امکان سفر به زمان های دیگر هرچند هنوز پخته و کاملا دقیق نیست، با این حال گامی به سوی درک وجود فرامادی وجود انسان در بعدی مسلط بر ابعاد چهارگانه ی موجود است.(جهت بررسی بیشتر این سفر بالاتر از ماده، به تدریس"بازگشت عیسی"از دکتر علا سالم مراجعه شود.)

свернуть