Παραδοσιακό γαμήλιο τραγούδι από το Μέτσοβο Ιωαννίνων, το οποίο λεγόταν όταν μετέφεραν το ρουχισμό της νύφης ή/και όταν επέστρεφε το συγγενολόι από το σπίτι του γαμπρού μετά το πέρας του γάμου. "Φλοάρα γκαλπινιοάρα" σημαίνει "λουλούδι κιτρινωπό ή κιτρινόχρωμο". Το Μέτσοβο είναι βλαχόφωνο χωριό και εντάσσεται μουσικολογικά στο ευρύτερο μουσικό υπόβαθρο της οροσειράς της Πίνδου, το οποίο κατά βάση είναι βλαχόφωνο, χωρίς να λείπουν και οι ελληνόφωνες περιοχές. Στο Μέτσοβο, η πλειοψηφία των ελληνόφωνων τραγουδιών γράφτηκαν από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά, αν και η ελληνική γλώσσα ήταν εξίσου γνωστή στους Μετσοβίτες όσο και το λατινογενές βλάχικο ιδίωμα ήδη από πολύ παλιά.
Πίσω από τα λόγια του τραγουδιού, τα οποία τραγουδιούνται σε μία χαρούμενη χρονική στιγμή, όπως ο γάμος, κρύβεται μια υπόθεση ψυχοπομπής. Συγκεκριμένα πρόκειται για τα λόγια μιας ψυχής που ετοιμάζεται να πάει στον άλλο κόσμο για αυτό και κάνει επίκληση στο κιτρινωπό λουλούδι που είναι το σύμβολο των νεκρών να ειδοποιήσει τις μοίρες να την πάρουν από το σώμα και να την μεταφέρουν όσο μπορούν πιο τιμητικά στον άλλο κόσμο. Πρόκειται για ένα εξαίρετο δείγμα βλάχικης προφορικής παράδοσης, η οποία εντάσσεται στο ιδιαίτερα πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο του ελληνισμού.

Φωτογραφίες: Παλιό Μέτσοβο
Παίζει: η κομπανία του Αυγέρα Μπάου
Τραγούδι: Στέργιος Μπάος
Πηγή πληροφοριών: [ Ссылка ]

**** Ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω στην εξαιρετική σελίδα στο facebook "Vlahofonoi Blogspot", για την βοήθειά της στην μετάφραση του τραγουδιού: [ Ссылка ]

Οι στίχοι:
Φλοάρα γκαλμπινιοάρα
ντιμάντα α φιάτιλορ
σι γίνα σι μι αρούμπ'
Ντουμίνικα ντιμνιάτσα
σι λούνι κα τρι σιάρα
Κου ροάουα σι μι τάλιε
κου αύρα σι μ' αντούνα
στι μούλα σι μι γκάργκα
στι μούλα νι γκαλτσάτα.

Απόδοση στα νέα ελληνικά:
Λουλούδι κιτρινωπό (ή κιτρινόχρωμο),
ζήτησε από τα κορίτσια
να έρθουν να με κόψουν (αποσπάσουν)
την Κυριακή το πρωί
και (έως) τη Δευτέρα το βραδάκι
με τη δροσιά να με κόψουν
με την αύρα να με μαζέψουν
στο μουλάρι να με φορτώσουν
στο μουλάρι το απετάλωτο.

свернуть