Great Britain - In the Footsteps of the Romans

Brytania rzymska


. Cesarz Klaudiusz, chcąc zyskać militarną wiarygodność tuż po objęciu tronu, podjął wyprawę do Brytanii w 43 roku n.e. Na czele legionów stanął Aulus Plaucjusz.

Nazwa Britannia stosowana była przez Rzymian w odniesieniu do dwóch największych Wysp Brytyjskich. Inną nazwą jaką Rzymianie nadali Brytanii była Insula Albionum. Dzisiejsza Wielka Brytania była określana jako Britannia Maior (Brytania Większa), natomiast dzisiejsza Irlandia była określana mianem Britannia Hibernia (Hibernia).
Brytanię w czasach rzymskich zasiedlała głównie ludność celtycka, Brytowie na terenach dzisiejszej Anglii i Walii, Szkoci w Irlandii, oraz nieindoeuropejski lud Piktów na terenach dzisiejszej Szkocji.

Miasto Verulamium znajdujące się na obszarze obecnego miasta St Albans w hrabstwie Hertfordshire w Anglii (Wielka Brytania) i położone nad rzeką Ver było największym obok Londinium ośrodkiem rzymskim w Brytanii i od ok. 60 roku n.e. stolicą (municipium) rzymskiej prowincji Brytanii.

Próbę podporządkowania sobie tej wyspy, podjął jeszcze Gajusz Juliusz Cezar, ale faktyczny podbój zapoczątkował dopiero cesarz Klaudiusz, który w 43 roku n.e. dokonał inwazji. Przez następne lata, następował stopniowy podbój wyspy.
Należy w tym miejscu wskazać osobę Juliusza Agrykolii, który zdołał dotrzeć do Szkocji (Caledonia) a także stwierdził, że Brytania jest wyspą. W latach 122-126 n.e., cesarz Hadrian zdecydował się na zbudowanie wału umocnień pomiędzy Solway Firth a ujściem rzeki Tyne (Wał Hadriana).
Za panowania Antonina Piusa, nastąpiło dalsze przesunięcie granicy i zapoczątkowanie budowy tzw. Wału Antonina (łączący cieśniny Firths of Forth i Firths of Clyde). Z nabytków tych zrezygnował cesarz Kommodus.

Rzymianie opuścili Brytanię dopiero w 407 roku n.e., gdy na ten ruch zdecydował się Konstantyn w walce o koronę z Honoriuszem.
Strategicznym miastem prowincji było Londinum (dzisiejszy Londyn).

свернуть