Αν και δεν υπάρχουν πλέον χανσενικοί - εξέλιπε συνεπώς και η ανάγκη ύπαρξης και λειτουργίας των λεπροκομείων - τα κοινωνικά ταμπού που συνόδευαν εκείνη την ασθένεια, και όχι μόνο, φαίνεται πως παρέμειναν. Δεν εξηγείται διαφορετικά η εγκατάλειψη και η λήθη στην οποίαν έχει καταδικαστεί το αξιοθαύμαστο κτιριακό συγκρότημα του λεπροκομείου (γνωστού και ως λωβοκομείου) της Χίου, παρά την προ δεκαετίας παραχώρηση της χρήσης του στον Δήμο της Χίου από την ομώνυμη Μητρόπολη, στην οποίαν ανήκει.
Εξεπλάγην όταν, ρωτώντας τον αρχιτέκτονα ξεναγό μας Γιάννη Λουκά, πήρα την απάντηση πως δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα δημοσιεύματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το στοιχειωμένο αυτό άσυλο, που βρίσκεται ξεχασμένο στην κοιλάδα της υπακοής, πέντε μόλις χιλιόμετρα από την πόλη της Χίου, πλην μερικών αποσπασματικών αναφορών ευαίσθητων συναδέλφων στο διαδίκτυο και ενός φωτο-ρεπορτάζ που έκανε παλαιότερα η Daily Mail. Περισσότερα : [ Ссылка ]
