Αυτός ο τζουράς ξεκίνησε τη ζωή του πριν πολλές δεκαετίες ως μαντολίνο στην Ιταλία. Ήρθε στο εργαστήρι για επισκευή, όπου διαγνώστηκε με πολύ σοβαρά προβλήματα τελικού σταδίου.
Ο τάκος του μπράτσου ήταν κατασκευασμένος από δύο κομμάτια, το ένα εκ των οποίων ήταν το ίδιο το μπράτσο. Τα δύο κομμάτια του τάκου είχαν ξεκολλήσει μεταξύ τους, και το πάνω μέρος που ήταν και μονοκόμματο με το μπράτσο είχε διαμπερή ρωγμή στο κέντρο του. Επιπλέον ου δούγες είχαν ξεκολλήσει από κάποια σημεία στον τάκο. Το αποτέλεσμα ήταν το μπράτσο να κουνιέται με την πίεση του χεριού και να κρατιέται κυρίως από την ταστιέρα.
Επιπλέον το καπάκι είχε δύο ρωγμές εκατέρωθεν της ταστιέρας, που είχαν επισκευαστεί άσχημα στο παρελθόν. Προφανώς το πρόβλημα στον τάκο προϋπήρχε του προβλήματος στο καπάκι, και σίγουρα το πρώτο προκάλεσε το δεύτερο.
Έτσι αποφασίστηκε η μετατροπή του σε τζουρά. Η διαδικασία περιελάμβανε την αντικατάσταση του τάκου με μεγαλύτερο μονοκόμματο, την αντικατάσταση του καπακιού και του μπράτσου, και τη διατήρηση του καράολου. Επίσης διατηρήθηκε η φιγούρα, αλλά όχι η ροζέτα. Με λίγα λόγια, έγινε ένας τζουράς με σκάφος, καράολο και φιγούρα από μαντολίνο.
Κλίμακα 58 εκ.
Καπάκι από έλατο, σκάφος από παλίσανδρο, μπράτσο από φλαμούρι και μαόνι με επικάλυψη ασετόπαστας, ταστιέρα από έβενο και μπουμπίνγκα, διακόσμηση από ασετόπαστα, ξύλινα φιλέτα και μπουμπίνγκα.
