Είναι κάποιες μέρες που πηγαίνεις στη θάλασσα και σου δίνονται όλα εύκολα και απλόχερα και ας είναι στην καρδιά του καλοκαιριού και ας έχει κόσμο στις διπλανές παραλίες και ας μην είναι η επίσημη εποχή του ρηχού καρτεριού. Δεν χρειάστηκαν πάνω από 2 ωρίτσες σε ένα από τα τελευταία απογεύματα του Ιουλίου, δεν χρειάστηκε να βουτήξω για να πιάσω ψάρι σε βάθος πάνω από τα 2-3 μέτρα και η ψαροβελόνα μου γέμισε ασήμι και νόστιμες γεύσεις. Το μέρος με είχε προειδοποιήσειστο παρελθόν ότι θα μου δώσει γοφάρι. Ένας μεγάλος κέφαλος βρέθηκε πριν μερικούς μήνες μισοφαγωμένος από τα αρπακτικά. Και όντως στο σημερινό επεισόδιο που θα δείτε ένα όμορφο γοφάρι έκανε από την αρχή την εμφάνισή του σε χρόνο που δεν ήμουν προετοιμασμένος.Χωρίς να το τρομάξω όμως συνέχισα να το αναζητώ και λίγο αργότερα το ψάρι ξαναήρθε στο καρτέρι μου. Με μια γρήγορη βολή κατέληξε στη βέργα μου. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή. Λίγο αργότερα ένα κοπάδι με μεγάλες ζαργάνες έπεσαν από πανω μου ακριβώς όπως σε ένα προηγούμενο βιντεάκι μου. Στη συνέχεια η ψαριά έκλεισε με μια μουρμούρα από το μεγάλο κοπάδι και με έναν στρουμπουλό κέφαλο που δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε. Η θάλασσα μου χάρισε για ακόμη μια φορά φοβερές εικόνες και θαυμάσιες νοστιμιές τις οποίες σας μεταδίδω στις οθόνες σας! Καλή θέαση!

свернуть