Բարի գալուստ իմ YouTube-յան ալիք՝ «Հաշմանդամության Փիլիսոփայություն» Անուշ Ասլանյանի հետ: Կոչ եմ անում բաժանորդագրվել իմ իմ YouTube-յան ալիքին, որտեղ ես խոսում եմ հաշմանդամության հոգեբանական, փիլիսոփայական կողմերի մասին: Այսօրվա իմ տեսանյութը նվիրված է՝ ենթադրություններին, որոնք կարող են առաջ բերել կարծրատիպեր: Մարդը տեսնելով հաշմանդամություն ունեցող անձին, իր մեջ առաջանում են ենթադրություններ: Առաջին ենթադրությունը, որը ամենատարածվածն է՝ դա այդ անձին դիտարկել որպես հիվանդի: Բայց ժողովուրդ ջան, եկեք մի բան հասկանանք, որ հաշմանդամությունը դա, ինչպես իմ նախորդ տեսանյութերում ես անրադարձել եմ, նշանակում է հաշմանդամություն ունեցող, ինչ որ բան ունեցող՝ կարմիր մազեր ունեցող, երկար մազեր ունեցող, այսինքն այն ունի տարբերակող հատկանիշ և դրա ունենալը չի նշանակում որ դու ունես հիվանդություն: Այն տարբերակող հատկանիշ է, ինչպես սևամորթ մարդկանց մոտ մուգ մաշկի գույնը: Հաշմանդամությունը այսօր կարող ես ունենալ, վաղը՝ ոչ: Ես կրկին անրադառնամ սոցիալական ցանցերից մեկում կատարված իմ հետազոտությանը (ինչպես են ասում «սա դեռ երկար յուղ է վառելու»): Այս հետազոտության ընթացքում այնպիսի իրադարձություններ եղան, որոնք կրկին ցույց տվեցին հասարակության վերաբերմունքը հաշմանդամության վերաբերյալ: Օրինակ, վերցնենք հայտնի դարձած անվասայլակով լուսանկարի ընթացքում ստացված հաղորդագրությունների բովանդակությունը, որոնց մեծ մասը վերաբերվում էր ինձ առողջություն մաղթելուն՝ Աստված տա առողջանաս: Մարդը չգիտի դու ինչ խնդիր ունես, նա տեսնում է անձին՝ անվասայլակին նստած, նույն հաջողությամբ դու կարող ես նաստած լինել աթոռին, բայց սա չի նշանակում, որ դու ունես հիվանդություն: Ես որպես պատասխան ասում էի՝ դուք իմ տաքությունը տեսնո՞ւմ եք, միգուցե ես գունա՞տ եմ, ինչի՞ց ենթադրեցիք, որ ես հիվանդություն ունեմ և մախթում եք ինձ առողջություն: Օգտատերերից մեկը իմ այս հարցերին պատասխանեց թե իբր կարծել է, որ ոտքս կոտրվել է և դրա համար է առողջություն մախթում: Այսինքն նա ենթադրեց: Եթե ես նույնպես ենթադրություններով շարժվեմ, ապա տեսնելով այդ անձի պրոֆիլի գլխավոր նկարը, որը իր նկարը չէ այլ ասենք բնանկար, ապա կարող եմ ենթադրել, որ այդ անձը միգուցե տգեղ է և չի ցանկանում իր լուսանկարը տեղադրել: Սա ուղղակի ենթադրեցի, կարծեցի: Բայց միգուցե նա ապոլոն է, գեղեցկության տիպար, ես չգիտեմ, հետևաբար ես իրեն չեմ գրում, պարզելու համար թե ինչու չի տեղադրում իր լուսանկարը: Ես չեմ գրել, քանի որ ես համոզված չեմ, ես չգիտեմ, ես ինձ թույլ չեմ տալիս: Հետևաբար որևէ ենթադրություն անելիս, լավ կլինի մի քանի անգամ մտածել դրա մասին: Նույն այս օգտատիրոջ հետ բավականին երկար և հետաքրքիր զրույց ունեցա: Նա նշում էր, որ իմ այդ կարգավիճակով՝ անվասայլակին նստած, ես ֆիզիկապես ներքևում եմ, բայց հոգեպես վերևում: Այս առումով ես կասեմ, որ ինձ համար մարդու ֆիզիկապես ներքև կամ վերև գտնվելը չի բերում մարդկային արժեքների փոփոխության, ինձ համար մեկ է այդ փաստը՝ թե նա ֆիզիկապես բարձր դիրքում է թե ֆիզիկապես ներքև (նա չգիտեր, որ ես այդ պահին հետազոտություն էի անում և նա կարծես հայտնվել էր իմ «հաշմանդամային ծուղակում»): Մեր խոսակցության մեջ ինձ դուր եկավ իր հետևյալ արտահայտությունը. «Հոգով մարդիկ են երջանիկ և գնահատող ու նվիրված լինում, հաշմանդամ և ոչ հաշմանդամ դա մարդու դաստիարակությունից և շրջապատող միջավայրից է գալիս»: Դաստիարակության մասին խոսելիս, ես կնշեմ շրջապատող միջավայրի մարդկանց, ովքեր կարող են անձին դրդել, որ նա ունի հաշմանդամություն, ինչպես նաև այդ հաշմանդամությունը դիտարկել հիվանդության տեսանկյունից, իսկ վերջինս ուղղակի աբսուրդ է: Եղել է կնոջ կողմից առողջության մաղթանք, իսկ երբ ես նշել եմ հետևեք ինձ և մի փոքր կրթվեք, նա նեղացել է այն փաստից, որ մեկին առողջություն է մաղթել, իսկ նա հրաժարվել է այդ մաղթանքից (ժող, դե կներեք էլի, ինչ կա): Բայց ևս մեկ անգամ կոչ եմ անում հաշմանդամությունը չհամեմատել հիվանդության հետ: Եթե հաշմանդամություն ունեցող մարդիկ հիվանդ լինեին, ապա պատկերացրեք մեկ հաշմանդամություն ունեցող անձը փռշտա, քանի անձ կդառնա հաշմանդամություն ունեցող: Այնպես որ մեզ մի զայրացրեք թե չէ կպռշտանք, լավ մնացեք:

свернуть