Հայկական լեռնաշխարհի ամենաբարձր գագաթ․
Արարատը երազանքս էր: Ոչ մի գագաթ, ոչ մի Էվերեստ այնքան բարձր չի ինձ համար որքան Արարատը:
Այո պաշտոնապես փակ է: Բարձրանալ հնարավոր:
Արշավը կազմակերպել էր "Ախթամար Տուրը", Բայազեթում մեզ դիմավորեց Սաֆեթը, ով էլ մեզ հետ էր մինչև վերջ:
Խմբում ես էի, և ևս 5 հոգի որից 3-ը երբեք սար չէին բարձրացել, բայց ուզում էին փորձել ուժերը: Բոլորը հիանալի լավ մարդիկ էին բացի մեկից: Եվ ի պատիվ նրանց ասեմ, որ հասան 4500-4700մ, որը կարծում եմ միայն հարգանքի է արժանի:
Գագաթ բարձրանալը սկսեցինք Հայաստանի ժամանակով 2:15: Երբ հասանք 4700մ-ի պարզ դարցավ որ վերելքը կարող ենք շարունակել միայն ես և Իգորը: Գիդը` Սաֆեթը մնաց ակլիմիտիզացյոն խնդիր ունեցող մասնակիցների հետ:
Դիմացից պարսկական մարդաշտ խումբն էր գնում, պետք է գնաի նրանց ետևից: Իրանի ադրբեջանցի և ադրբեջանասեր գիդին հետևելը սրտովս չէր: Շատ արագ շրջանցեցի նրանց:
Գագաթ հասա առաջինը, ՀՀ ժամանակով 6:51, մի քանի րոպե անց եկավ նաև Իգորը և երկու պարսիկ որոնք առանձին էին բարձրանում հիմնական խմբից: Չնայած քամուն գագաթւն մնացինք 37 րոպե:
Սարը ինձ գրկաբաց ընդունեց` ոչ մի այրվացք, ոչ մի քերձվացք, պարզ եղանակ: Վաելել եմ ամեն մի քայլը, ամեն մի քարը, և ինչպես Սաֆեթն է ասում -Հայերը Արարատում տուրիստ չեն, հայերը այստեղ տանն են:
Восхождение на гору Арарат, 2017
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
#ArmenianHighland
