Γεννήθηκα την τελευταία μέρα του μηνός Δεκεμβρίου του τελευταίου Χρόνου της πιό ταραγμένης 10ετίας του 20 αιώνα. 31 Δεκ 1949.
Το λές και κερασάκι στην τούρτα;
Ο φίλος και συνεργάτης μου Στάθης Κουκέας εντυπωσιάστηκε και κάθησε κι έγραψε αυτό το αφόρητα συγκινητικό ''Το Τελευταίο του Χρόνου Μωρό'' και σε -κρυφή- συνεννόηση με τον αγαπημένο μου, συνθέτη, τραγουδιστή και μουσικό συνεργάτη μου Βασίλη Χατζηνικολάου, έφτιαξαν αυτό το υπέροχο τραγούδι και μου το προσέφερα με μεγάλη έκπληξή μου την ώρα που ξημέρωνε 31η Δεκεμβρίου του 2022 την στιγμή που τραγουδούσα στην μπουάτ ''Απανεμιά'' πανηγυρικά! Με μεγάλη συγκίνηση και απο βάθους καρδιάς τους ευχαριστώ.
Θέμης Ανδρεάδης

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΩΡΟ

Το τελευταίο του χρόνου μωρό,
πρώτη φορά μου τον κόσμο θωρώ.
‘Ένα ακόμα κι εγώ στο σωρό,
μοιάζει κανέναν να μην αφορώ.

Μάνα πατέρας και άλλος κανείς
δεν ήρθαν φίλοι, ούτε συγγενείς.
Είπε η μαμμή «βιάστηκες να φανείς,
μικρέ, θα μείνεις για πάντα αφανής»

Στου πόνου τα όρια τα επιτρεπτά,
κρατήσου μαμά ακόμα λίγα λεπτά.
Να’ ρθω ως διασημότητα,
αφού στην ανθρωπότητα,
για πάντα θα ζήσω κλεφτά.

Του νέου χρόνου το πρώτο μωρό,
κάμερες, φώτα, του στήσαν χορό.
Στον δίπλα θάλαμο, εγώ να απορώ,
γιατί στο πάρτυ, κι εγώ δεν χωρώ.

Αναρωτιέμαι ποια η διαφορά
όπως κι εγώ, μόνο δέρμα φορά,
Αχ να γινόταν έστω μια φορά
το φως να λούσει όλα τα μωρά.

Στου πόνου τα όρια….

* Κι εσύ όμως Θέμη μου,
κρατήσου αστέρι μου,
να ζήσεις, και χρόνια πολλά.

Βασίλη- Στάθη είσαστε Αδέλφια μου!

свернуть