Κιμιγιάν...
Εποίκες με ρακόποτον (Ομάλ)
Μουσική: Παραδοσιακή
Στίχοι: Παραδοσιακοί
Τραγούδι: Σάββας Λαζαρίδης
Λύρα: Γιάννης Τσανασίδης
Νταούλι: Νίκος Φιλιππίδης
Ηχογράφηση: EastSide Studio
Μίξη-Mastering: Αλέξανδρος Καροτσέρης
Επιμέλεια στίχων: Κώστας Καρακασίδης
[ Ссылка ]

Εποίκες με [πουλί μ’ και] ρακόποτον [γιάβρι μ’]
και κρασομεθυσμένο
Ση μαχαλά σ’ [πουλί μ’ και] θα λάσκουμαι [γιάβρι μ’]
άμον σ̌ασ̌ιρεμένον

Έρθα, ψ̌ήκα μ’, [πουλί μ’ και] ση μαχαλά σ’, [γιάβρι μ’]
έρθα ση γειτονία σ’
Κανείς κι κουίζ’ [πουλί μ’, βάι! και] τ’ όνεμα σ’ [γιάβρι μ’]
να ακούω τη λαλία σ’

’Τριγυλίστα, [πουλί μ’ και] ’τριγυλίστα [γιάβρι μ’]
σην αύλι͜α σ’ εβραδι͜άστα
Εσύ την πόρτα σ’ [πουλί μ’, βάι! και] ’κ’ ένοιξες [γιάβρι μ’]
και με τα δάκρυ͜α εχπάστα

⤛Γλωσσάρι⤜

άμον: σαν, όπως, καθώς
αύλι͜α: αυλή
εβραδι͜άστα: βραδιάστηκα
ένοιξες: άνοιξες
εποίκες: έκανες, έφτιαξες
εχπάστα: έφυγα, αναχώρησα, κίνησα (για)
θα λάσκουμαι: θα περιφέρομαι, θα τριγυρίζω, θα περιπλανώμαι
’κ’ (αρχ.ελλ. ουκί-οὐχί): δεν
κουίζ’: λαλεί, καλεί κάποιον ονομαστικά
λαλία: λαλιά, φωνή
λάσκουμαι (αρχ.ελλ. ἀλάομαι/ηλάσκω): περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι
μαχαλά (τουρκ./αραβ. mahalle/maḥalle): γειτονιά
όνεμα: όνομα
σ̌ασ̌ιρεμένον (τουρκ. şaşırmak): σαστισμένο, που τα έχει χαμένα
’τριγυλίστα: (ετριγυλίστα) τριγύρισα
ψ̌ήκα: ψυχούλα

Κάποιες ιστορίες μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου όσον αφορά τη μορφή, το περιεχόμενο και τα χαρακτηριστικά τους και αμετάβλητες σχετικά με την ποιοτική, χρηστική και δημιουργική λειτουργία τους. Γίνονται μύθοι που ταξιδεύουν μνημονεύοντας το παρελθόν, διδάσκοντας το παρόν, καθορίζοντας και ολοκληρώνοντας το μέλλον. Τραγούδια που ηχούν ανακαλύπτοντας αλλοτινές εποχές, ερμηνεύοντας τα διάφορα πλαίσια και τις συνθήκες επιτέλεσης τους και διαγράφοντας την μετέπειτα πορεία τους προς την αιωνιότητα. Το/Η "Κιμιγιάν" είναι μυθικό φυτό με μαγικές, θαυματουργές και συγχρόνως ανεξήγητες ιδιότητες. Από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ιστορικά ακόμα και η ύπαρξή του. Παρ' όλα αυτά, ταξιδεύει διαχρονικά στους κόλπους της ποντιακής γλώσσας θέλοντας μεταφορικά να περιγράψει κάτι το σπάνιο, το πολύτιμο, το σημαντικό, το θαυμαστό, το δυσεύρετο, το θεραπευτικό. Η ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του αυτή μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με αυτήν της ποντιακής παραδοσιακής μουσικής, που διασώθηκε από τους προκατόχους μας και διαδίδεται μέχρι σήμερα προφορικά, αγγίζοντας την τελειότητα μέσα από την απλότητα και συγχρόνως την περιπλοκότητα της. Σκοπός αυτής της μουσικής παραγωγής είναι η ανάδειξη παραδοσιακών τραγουδιών, μέσα από μια σύγχρονη καλλιτεχνική προσέγγιση και προοπτική. Πρόκειται για επανεκτελέσεις κατά κύριο λόγο, που προέκυψαν αβίαστα μέσα από τη συνεργασία με τους τραγουδιστές και φίλους που συμμετέχουν.

Γιάννης Τσανασίδης

свернуть