قصر جهان‌نما مکانی گردشگری و تاریخی در ولایت «بلخ» محسوب می‌شود که به عنوان یکی از میراث فرهنگی افغانستان ثبت شده است.
این قصر را عالمگیر دوم» برای دخترش «گوهربیگم یا زهره بیگم بر فراز تپه‌ای از کوه هندکی ساخت که زمان شاه درانی، نواده احمدخان ابدالی در آن زندگی می‌کرد.
سال دقیق ساخت این قصر معلوم نیست ولی در برخی منابع معتبر از سال 1210 خورشیدی یاد شده است. در سال ۱۲۶۸ خورشیدی، این قصر در زمان امیر عبدالرحمان خان به قصر چهل ستون تغییر نام کرد.
در کتاب تاریخ افغانستان آمده است: امیر عبدالرحمن خان در سال 1232 خورشیدی (برابر به سال 1853 میلادی) حاکم تاشقرغان مقرر شد. به استناد تحریر فوق می‌توان توضیح داد که باغ جهان آرا یا جهان نما و عمارت با شکوه آن در عصر امیر عبدالرحمن خان در سال 1236 خورشیدی (برابر به سال 1857 میلادی) احداث شده است.
عمارت قصر و باغ از فن معماری و ظرافت معماران ماهر آن در ۲۰۰ سال قبل افغانستان حکایت می‌کند. این قصر در هفتاد جریب زمین با یک نمای زیبا از درختان سبز و حوض بزرگ ساخته شده است که دیوار احاطه، برج‌های دیدبانی، گنبد، یک سالن بزرگ زیرزمینی، حمام، حوض آب بازی و سایر سهولت‌ها برای زندگی شاهانه را در خود دارد.
باغ و قصر شکوهمند جهان‌نما در طول دوران حیات خویش گاهی به صورت مهمان‌خانه دولتی، زمانی به حیث خوابگاه شاگردان دبیرستان «رشدیه»، زمانی به صورت دفتر ادارات و موسسات دولتی استفاده می‌شد.
بعد از اینکه در سال ۱۳۸۳ خورشیدی قصر جهان‌نما به وزارت اطلاعات و فرهنگ تعلق یافت، یک موزه در آن تأسیس شد که بیش از ۷۰ اثر تاریخی از دوران یونان و باختری، کوشانی‌ها، دوره‌های اسلامی و سکه‌های شاهان معاصر در آن موجود است.
در روزگار قدیم قصر جهان‌نما در میان راه میدان رستم و تخت رستمکابل قرار داشت و در روزهای جشن، عید و روز جمعه در تالار غار بزرگ کوه که به نام «تخت رستم» مشهور بود، به تماشاچیان شیرینی، میوه، غذا، نوشابه و به ویژه چاینکی پیشکش می‌شد.
امروزه از این مکان برای تجلیل جشن گل بادام، اعیاد، جشن نوروز و مراسم‌های فرهنگی و هنری استفاده می‌شود.
گذرگاۀ تاشقرغان، ولایت‌های شمال کشور را به پایتخت و بخش‌های جنوب، شرق و غرب کشور پیوند می‌دهد. کار ساخت جادۀ و دیوارهای استنادی تنگی تاشقرغان در امتداد شاهراۀ مزارشریف- کابل.
