Βασιλιάς των Ελλήνων, πρωτότοκος γιος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και της βασίλισσας Σοφίας, γεννήθηκε το 1890. Ανέβηκε στο θρόνο δύο φορές το 1922-1923 και το 1935-1947 . Φοίτησε στη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανική Στρατιωτική Ακαδημία. Στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων συνόδευσε τον πατέρα του, διάδοχο τότε Κωνσταντίνο, στις επιχειρήσεις της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Μετά τη σύγκρουση του Κωνσταντίνου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο(1917), κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, που οδήγησε στην απομάκρυνση του πρώτου από το θρόνο, βασιλιάς δεν ανακηρύχθηκε ο Γεώργιος, αλλά ο νεότερος αδελφός του Αλέξανδρος. Βρέθηκε έτσι με τους γονείς του στην εξορία. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος ανέκτησε το θρόνο το 1920 και ο ίδιος τα δικαιώματα του διαδόχου, αφού ο αδελφός του Αλέξανδρος είχε πεθάνει. Ακολούθησε στη συνέχεια με το βαθμό του συνταγματάρχη τον ελληνικό στρατό στην Μικρασιατική Εκστρατεία και έζησε από κοντά την καταστροφή. Η ήττα υποχρέωσε και πάλι τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί , και στο θρόνο ανέβηκε ο Γεώργιος(14/27 Σεπτεμβρίου 1922) μέσα σε ατμόσφαιρα καχυποψίας. Η προσπάθειά του να γλιτώσει τους έξι πολιτικούς και στρατιωτικούς, που καταδίκασε το έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο ως υπεύθυνους της μικρασιατικής καταστροφής απέβη άκαρπη. Μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου 1923 και την επικράτηση των Φιλελευθέρων, ο Γεώργιος υποχρεώνεται να αναχωρήσει στο εξωτερικό. Έζησε στο Λονδίνο για μια περίπου δεκαετία, παρακολουθώντας τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, που τα χαρακτήριζε αστάθεια, παρά το γεγονός ότι είχε επιβληθεί αβασίλευτη δημοκρατία. Από το 1933 άρχισαν να εκδηλώνονται όλο και πιο έντονα τάσεις για επαναφορά της μοναρχίας, κλίμα που ενισχύεται και από τις διεθνείς εξελίξεις, και μετά το πραξικόπημα του Γ. Κονδύλη (10 Οκτωβρίου 1935), καταργείται η αβασίλευτη δημοκρατία και αποκαθίσταται η μοναρχία. Ο Γεώργιος επέστρεψε στην Ελλάδα στις 25 Νοεμβρίου 1935 και η πρώτη ενέργειά του ήταν να χορηγήσει αμνηστία και να διενεργήσει εκλογές (26 Ιανουαρίου 1936). Η αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης λόγω του αποτελέσματος των εκλογών, όπου οι δύο μεγάλες παρατάξεις βενιζελική και αντιβενιζελική βγήκαν ισοδύναμες, οδήγησε στο σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Ο θάνατος του (13 Απριλίου 1936) έφερε στην πρωθυπουργία τον Ιωάννη Μεταξά, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις στα λαϊκά στρώματα, και προετοίμασε το δρόμο για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου και την κατάργηση του συντάγματος με τη συμφωνία του Γεωργίου. Ο βασιλιάς είχε εκλέξει το Μεταξά, αν και γερμανόφιλο (ο ίδιος υπήρξε αγγλόφιλος), γιατί γνώριζε ότι θα τον είχε υποχείριο και θα του ήταν αφοσιωμένος. Η στάση αυτή του Γεωργίου εκφράστηκε με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου και τη συστράτευση του χωρίς ενδοιασμούς στο πλευρό της Αγγλίας στον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Μετά το θάνατο του Μεταξά(29 Ιανουάριος 1941) ανέλαβε ο ίδιος τη διεξαγωγή του πολέμου και τις κυβερνητικές ευθύνες, αν και όρισε πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Κορυζή (έχασε έτσι την ευκαιρία ο Γεώργιος σε μια κρίσιμη στιγμή να βάλει τέλος στο δικτατορικό καθεστώς στην εγκαθίδρυση του οποίου είχε ο ίδιος συναινέσει) και μετά την επίθεση της Γερμανίας(6 Απριλίου1941) και τη συνθηκολόγηση συνέχισε τον αγώνα στην Κρήτη μέχρι την κατάληψη του νησιού(20 Μαΐου 1941), οπότε μέσω Αιγύπτου έφυγε για το Λονδίνο και συνεχίζει εκεί τον αγώνα του. Η κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα την περίοδο της Γερμανικής κατοχής και οι αντιθέσεις που κυριάρχησαν στο πολιτικό προσκήνιο μετά την απελευθέρωση, κράτησαν τον Γεώργιο μακριά από την Ελλάδα μέχρι την οριστική διευθέτηση της μορφής του πολιτεύματος. Το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου 1946 αποβαίνει υπέρ της μοναρχίας, και ο Γεώργιος Β΄ επιστρέφει στην Ελλάδα, σε μια δραματική για την ελληνική ιστορία περίοδο. Η περίοδος αυτή της βασιλείας του υπήρξε σύντομη. Πέθανε την 1η Απριλίου 1947 από καρδιακή προσβολή και τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Παύλος.
