Θαλασσόπυργος ή Καστέλλι κατά τους Ενετούς και Μπούρτζι κατά τους Τούρκους, όπως και είναι περισσότερο γνωστή, είναι μικρή νησίδα μπροστά στο λιμένα του Ναυπλίου, ακριβώς απέναντι από το επάκτιο πυροβολείο των «Πέντ' - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό Φρούριο στο οποίο οφείλει και το όνομά της.
Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους Ενετούς μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το 1473, εφοδιάζοντας το με νεότερα πυροβόλα. Το 1502 οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της Ακροναυπλίας σε αυτοτελή προμαχώνα με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι τον Θαλασσόπυργο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».
Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1698) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 ο Θαλασσόπυργος κατελήφθη, το 1822, από 50 οπλοφόρους και 150 πυροβολητές, των οποίων ηγούνταν οι Χέιστινγκς, Άνερμαν, Χάνεκ και Δημήτριος Καλλέργης. Αυτοί τελούσαν υπό την ηγεσία του Γάλλου ταγματάρχη Φ. Γκιουρντέν, ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από τον Θαλασσόπυργο και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στον Θαλασσόπυργο για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827.
Μετά την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α’ και κατ΄ εντολή του, το 1865 ο Θαλασσόπυργος αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας.
Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, ο Θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε στη δεκαετία του 1930[5] εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958
Thalassopyrgos or Kastelli according to the Venetians and Bourtzi according to the Turks, as it is better known, is a small island in front of the port of Nafplio, directly opposite the coastal artillery of the "Five Brothers", completely covered by old Venetian Fortress to which it owes its name.
This Fortress was erected by the Venetians after the departure of Mahmut Pasha in 1473, equipping it with newer cannons. In 1502, the Venetians, changing with fortifications the SW side of Akronaflia into an independent rampart with ramparts ("Five Brothers"), connected it with an artificial arm of boulders to which they attached a chain which reached up to Thalassopyrgos for the protection of the port and the city , hence the name "Port of Alyssos".
After the Treaty of Karlovic (1698) the Venetians erected a very strong Tower and bastions with cannons on the island, thus creating the well-known Fortress that dominates today at the entrance to the port of Nafplion.
During the Greek revolution of 1821, Thalassopyrgos was captured, in 1822, by 50 gunners and 150 gunners, led by Hastings, Annerman, Hanek and Dimitrios Kallergis. They were under the leadership of the French major F. Gourdin, who cannonaded Nafplion from the Sea Tower and managed to thwart the "smuggled" supply of the besieged Turks from an English ship.
Bourtziou's view in 1892.
In the immediately following decade, during the bloody Greek civil hostilities (1823 – 1833), the then government was twice forced to take refuge in Thalassopyrgos for its safety, on May 25, 1824 and on July 2, 1827.
After the arrival of King George I and by his order, in 1865 Thalassopyrgos was disarmed and became the residence of the executioner of the guillotine.
Finally, with the creation of the Tourism Organization, Thalassopyrgos was restored in the 1930s[5] at the expense of its private and future lessor and manager, Panagiotis (Takis) Kostouros, and was thus transformed into one of the first noteworthy Class A tourist centers in Greece, with the operation of a hotel with only 12 rooms and a restaurant with a special mention in the best international travel guides of the time. It operated continuously from the 1930s until the years of the April dictatorship, which saw fit to close it, not renewing the lease. Footage from its time as a hotel can be seen in the 1958 film The Man on the Train.
Music: In audio by Infraction. Phonk-Phonk by

свернуть