Απεδείχθη, για άλλη μια φορά, ότι δεν χρειάζεται να διανύσει κανείς αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων προκειμένου να περάσει καλά. Η ομορφιά είναι συχνά δίπλα μας αλλά εμείς δεν τη βλέπουμε.
Πήγαμε λοιπόν με δύο αυτοκινούμενα στο Λαύριο, και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αγίου Νικολάου. Στο ένα ο Μπάμπης με τον Ζέπο του, στο άλλο η καπετάνισσα, εγώ και η δεκάχρονη εγγονή μας. Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους χωρίς να έχουμε προγραμματίσει τίποτε. Ποια ήταν αυτά;
Συνάντηση με δύο ερασιτέχνες ψαράδες που έστελναν τη μεσινέζα με τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων απ' την παραλία. Μαθήματα του Μπάμπη στην Έρρικα για το πώς μπορεί να βρει τον βορρά και την ώρα με τη χρήση ηλιακού ρολογιού πάνω στην άμμο. Κολύμπι του Μπάμπη και της Έρρικας στα παγωμένα νερά. Μαγείρεμα αγκινάρας και σαρδέλας "α λα Μπάμπη" και επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Θορικού.
