Берта Давидова. Муножот. Мумтоз қўшиқлар тўплами. 1-албом / Berta Davidova. Munojot. Mumtoz qo‘shiqlar to‘plami. 1-albom.
Berta Davidova (20-dekabr 1922, Margʻilon – 11-avgust 2007, Toshkent) – xonanda, maqom yoʻllari mohir ijrochisi. Oʻzbekiston xalq artisti (1964). Toshkent tibbiyot bilim yurtini tugatgach (1938), hamshira boʻlib ishlagan (1938 – 43). Avval havaskor xonanda sifatida tanilgan, keyinchalik Yu. Rajabiy, Sh. Sohibov, M. Yusupov, I. Ikromov, Yo. Dovidovlar yordamida xonandalik mahoratini oshirgan. Oʻzbekiston radiosi qoshidagi xor jamoasida (1943), oʻzbek va tojik ansambllarida (1944—60), „Maqom ansambli“da (1960—87) yetakchi xonanda. Maftunkor, mayin va shirador ovoz sohibasi D.ning ijro uslubida chuqur falsafiy mazmun nafis oxangdorlik bilan uygʻunlashgan. D. repertuaridan oʻrin olgan „Munojot“ (I. Ikromov), „Bayot I, II, V“, „Navo“ maqomidagi „Talqini Bayot“, „Nasri Bayot“, Rost maqomidagi „Nasri Ushshoq“, „Ufari Ushshoq“, Dugoh maqomidagi „Saraxbori Oromijon“, „Ufari Oromijon“, shuningdek, „Samarqand Ushshogʻi“, „Figʻon“, „Dugoh“ va b. mumtoz ashulalar uning ijrosida nozik, ichki hissiyotlarga boy, yuksak badiiy ifodasini topgan. D. ning ijro dasturidan oʻzbek va tojik xalq qoʻshiqlari, bastakorlar ashulalari („Dilnavozim“, S. Kalonov; „Koʻnglima“, O. Qosimov; „Qiz sevgisi“, N. Hasanov va b.) ham oʻrin olgan. Moskvada oʻtkazilgan Oʻzbek adabiyoti va sanʼati dekadasi (1959) ning qatnashchisi. D. ijro etgan koʻpgina maqom yullari gramplastinka („Berta Dovidova“, 1969 va b.) va Oʻzbekiston radiosida magnitofon tasmalariga yozib olingan. Xonanda haqida telefilm („Munojot“, 1975) yaratilgan. "El-yurt hurmati" ordeni bilan mukofotlangan (1999).
Берта Давидова (Довидова; 20-декабрь 1922, Марғилон – 11-август 2007, Тошкент) – хонанда, мақом йўллари моҳир ижрочиси. Ўзбекистон халқ артисти (1964). Тошкент тиббиёт билим юртини тугатгач (1938), ҳамшира бўлиб ишлаган (1938 – 43). Аввал ҳаваскор хонанда сифатида танилган, кейинчалик Ю. Ражабий, Ш. Соҳибов, М. Юсупов, И. Икромов, Ё. Довидовлар ёрдамида хонандалик маҳоратини оширган. Ўзбекистон радиоси қошидаги хор жамоасида (1943), ўзбек ва тожик ансамблларида (1944—60), „Мақом ансамбли“да (1960—87) етакчи хонанда. Мафтункор, майин ва ширадор овоз соҳибаси D.ning ижро услубида чуқур фалсафий мазмун нафис охангдорлик билан уйғунлашган. Д. репертуаридан ўрин олган „Муножот“ (И. Икромов), „Баёт И, ИИ, В“, „Наво“ мақомидаги „Талқини Баёт“, „Насри Баёт“, Рост мақомидаги „Насри Ушшоқ“, „Уфари Ушшоқ“, Дугоҳ мақомидаги „Сарахбори Оромижон“, „Уфари Оромижон“, шунингдек, „Самарқанд Ушшоғи“, „Фиғон“, „Дугоҳ“ ва б. мумтоз ашулалар унинг ижросида нозик, ички ҳиссиётларга бой, юксак бадиий ифодасини топган. Д. нинг ижро дастуридан ўзбек ва тожик халқ қўшиқлари, бастакорлар ашулалари („Дилнавозим“, С. Калонов; „Кўнглима“, О. Қосимов; „Қиз севгиси“, Н. Ҳасанов ва б.) ҳам ўрин олган. Москвада ўтказилган Ўзбек адабиёти ва санъати декадаси (1959) нинг қатнашчиси. Д. ижро этган кўпгина мақом юллари грампластинка („Берта Довидова“, 1969 ва б.) ва Ўзбекистон радиосида магнитофон тасмаларига ёзиб олинган. Хонанда ҳақида телефильм („Муножот“, 1975) яратилган. "Эл-юрт ҳурмати" ордени билан мукофотланган (1999).
