Πριν από 25 περίπου χρόνια, με οικογενειακούς μας φίλους επισκεφθήκαμε μία γνωστή τους οικογένεια στην Καβάλα.
Εκεί "οικονόμησε" ο Θεός ν' ακούσω ένα θαύμα του Αγίου Νεκταρίου, το οποίο σήμερα, στην γιορτή του,
το προσφέρω και στην αγάπη Σας.
Η οικογένεια που επισκεφθήκαμε απαρτιζόταν από τον πατέρα, τη μητέρα,
τις δύο κόρες τους και
τον σύζυγο της μιας. (Δεν γράφω τα ονόματά τους, διότι ζουν σήμερα.)
Κάποια στιγμή η παντρεμένη κόρη
μας είπε:
- Όταν παντρεύτηκα τον άντρα μου, στην αρχή του γάμου μας αντιμετωπίσαμε δύο πολύ σοβαρά προβλήματα:
Ξαφνικά ο σύζυγός μου έμεινε χωρίς δουλειά και ταυτόχρονα διαγνώσθηκε με καρκίνο. Την ψυχή μου την κυρίευσε η θλίψη και η απελπισία.
Καθώς όμως κοιμόμουν στενοχωρημένη κάποιο βράδυ,βλέπω έναν Γέροντα Ιερωμένο. Έφερε στο στήθος του εγκόλπιο και κατάλαβα ότι ήταν δεσπότης.
Μου είπε:
"Κόρη μου, μη στενοχωριέσαι! Ο σύζυγός σου θα γίνει καλά και θα του βρω και δουλειά! Όπως η μητέρα σου βοήθησε να γίνει το σπίτι μου στην Αίγινα, τώρα κι εγώ θα βοηθήσω το δικό σου σπίτι!"
Εγώ, συνέχισε η κόρη, δεν γνώριζα να έχει συμβάλει η μητέρα μου κάπως, οικονομικά, στο κτίσιμο του σπιτιού του
-και μάλιστα, στην Αίγινα, τόσο μακριά από την Καβάλα, διότι η οικογένειά μου δεν είχε κάποια οικονομική άνεση, ώστε να βοηθά και άλλους.
Το πρωί όμως, ενώ σκεφτόμουν αυτό που το βράδυ είδα, χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα και ζητούσαν τον άντρα μου σε μια πολύ καλή δουλειά, για να εργασθεί. Θαύμασα, γιατί το ένα από τα δύο που μου είχε πει ο "νυκτερινός μου επισκέπτης" ήδη είχε επαληθευτεί! Τηλεφώνησα, λοιπόν, στη μητέρα μου και της διηγήθηκα το περιστατικό.
Εκείνη συγκινήθηκε κι έβαλε τα κλάματα, λέγοντάς μου:
" Ήταν ο Άγιος Νεκτάριος και όταν βρεθούμε, θα σου εξηγήσω το γιατί!"
Ο άντρας μου είπε σ' εκείνους που τον ζήτησαν για εργασία ότι σε δύο μέρες θα τους απαντούσε. Ο γιατρός τού είχε συστήσει να κάνει μια μαγνητική, για να φανεί η εξέλιξη του όγκου. Πήγαμε, λοιπόν, την επομένη, κάναμε την εξέταση και ο γιατρός είπε πως
-παραδόξως- δεν εμφανιζόταν κάποιος όγκος στη μαγνητική. Είχε εξαφανισθεί!
Γεμάτοι χαρά τρέξαμε κατευθείαν στο σπίτι των γονιών μου και τους αναγγείλαμε τα ευχάριστα νέα. Και τότε, η μητέρα μου συγκινημένη μας είπε:
- Πριν από λίγα χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα μικρό περιοδικό για τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης. Στο τελευταίο φύλλο έγραφε ότι ανεγειρόταν ο ναός του και όποιος ήθελε να συνδράμει μπορούσε να στείλει με ταχυδρομική επιταγή το ποσόν που μπορούσε. Εγώ από εκείνη τη στιγμή, όταν ο πατέρας σας μου έδινε διακόσιες δραχμές, για να ψωνίσω για τις ανάγκες της εβδομάδας,έκανα μεγάλη οικονομία, ξόδευα τις εκατόν πενήντα και τις πενήντα τις κρατούσα και κάθε τέλος του μήνα ταχυδρομούσα διακόσιες δραχμές στην Ιερά Μονή στην Αίγινα.
Αυτό το έκανα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν το είπα ποτέ σε κανέναν. Τώρα το μαθαίνει κι ο μπαμπάς σας! Αυτός, λοιπόν, που σου εμφανίστηκε είναι ο Άγιος Νεκτάριος, του οποίου τον ναό βοηθούσα από το υστέρημά μας. Σημειωτέον, ούτε στην ταχυδρομική επιταγή έγραφα το όνομά μου ως άποστολέα και δεν το γνώριζε ούτε η Μονή. Ο Άγιος όμως το γνώριζε και τώρα φρόντισε για τα... "ανταποδοτικά του τέλη" προς εσάς!
Το ζωντανό αυτό θαύμα, που προσωπικά άκουσα, έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου.
Η Χάρις του Αγίου Νεκτάριου είθε να είναι κοντά σε όλους μας!
