βαρομετρικό --- © Kalliopi Tsouchlis

[ Ссылка ]

Ήταν το βαρομετρικό που θόλωσε την σκέψη,
με το μπουρίνι σθεναρό, μαντάτο να μου πέμψει,
ήταν τ’ ανεμολόγιο που δίχως πια τον δείκτη,
ταξίδεψε στην κουπαστή μπλεγμένο μες στο δίχτυ.

Δίχως εξάντα κι όνειρα και δίχως τον βερνιέρο,
Θωρούσα τον ορίζοντα γιορντάνια να σου φέρω,
να τα φορέσεις στα μαλλιά να λάμψεις με τον ήλιο,
να σε ζηλέψουν ουρανοί σαν θα περάσεις σπήλιο.

Με το σκαντάγιο μέτρησα τις ράδες και τα βάθη,
για να φιλήσεις τ’ όνειρο και δίχως πια τ’ αγκάθι,
να ταξιδέψεις θάλασσες και να σμιλέψεις πέτρα,
μ’ ανατολή στο στήθος σου και την δική φαρέτρα.

свернуть