Jednym z państw, które podczas zimnej wojny korzystały z samolotów wielozadaniowych F-4 Phatom II była Wielka Brytania. Rząd brytyjski zdecydował się na zakup samolotów F-4 Phatom odrzucając tym samym inną ofertę dotyczącą zakupu samolotów Vought F-8 Cursader, o których jakiś czas temu na kanale pojawił się osobny materiał. Oprócz odrzucenia planów zakupu samolotów F-8, Brytyjczycy byli także zmuszeni do przerwania realizacji dwóch projektów nowoczesnych samolotów bojowych noszących oznaczenia BAC TSR-2 i Hawker Siddeley P.1154. W tej sytuacji lotnictwo brytyjskie zdecydowało się na pozyskanie samolotów zarówno dla lotnictwa, jak również dla skrzydła lotniczego marynarki wojennej. Samoloty, które zostały zakupione przez Londyn były zbliżone pod względem konstrukcyjnym do tych zakupionych przez amerykański korpus marynarki wojennej. W amerykańskiej flocie samoloty te nosiły oznaczenie F-4J, natomiast samoloty zakupione przez Brytyjczyków nosiły oznaczenia F-4K i F-4M. Po wprowadzeniu do służby w lotnictwie brytyjskim nadano im dodatkowe oznaczenie FG.1 oraz FGR.2. Phantomy zajęły miejsce starszych myśliwców Hawker Hunter oraz de Havilland Sea Vixen. Nowe myśliwce od swoich amerykańskich protoplastów odróżniały min., zastosowane jednostki napędowe – Anglicy włożyli do Phantomów krajowe silniki Rolls-Royce Spey, które znacząco poprawiły właściwości samolotu podczas startu. Nowe jednostki napędowe wymagały większego przepływu powietrza, dlatego konieczne było powiększenie wlotów powietrza o 20%, co znacząco wpłynęło na ograniczenie prędkości maksymalnej maszyny i jej charakterystyk podczas lotu na dużych pułapach. Pomimo tego zasięg samolotów zwiększył się dzięki znacznie większej ekonomiczności silników Rolls-Royce’a. Należące do brytyjskiej marynarki wojennej Phantomy wyposażono w wydłużaną hydraulicznie o 120 cm goleń podwozia dziobowego, pozwalającą znacznie zwiększyć kąt natarcia maszyny podczas startu, co było zabiegiem koniecznym przy starcie ze znacznie mniejszych niż amerykańskie lotniskowców, takich jak HMS „Ark Royal”. Pierwsza zbudowana zgodnie z brytyjską specyfikacją maszyna YF-4K została oblatana 27 czerwca 1966 roku, a YF-4M – 17 lutego 1967. Ostatecznie zamówienie na maszyny przeznaczone dla lotnictwa Royal Navy zostało ograniczone ze względu na redukcję liczby lotniskowców i rezygnację z budowy między innymi nowoczesnego CVA-01 „Queen Elizabeth”. W rezultacie większość ze 160 brytyjskich Phantomów trafiło do RAF-u, gdzie pełniły rolę samolotów szturmowych i myśliwców przechwytujących dalekiego zasięgu. Pod koniec lat 70. szturmowe wersje Phantomów zastąpiono samolotami SEPECAT Jaguar, a wszystkie będące na wyposażeniu Royal Navy samoloty przekazano siłom powietrznym. Po wojnie o Falklandy-Malwiny na wyposażenie RAF trafiło 15 wycofanych z US Navy Phantomów F-4J, oznaczonych nowym symbolem F-4J(UK), które uzupełniły stan eskadry myśliwskiej przeniesionej na Falklandy. Myśliwskie wersje Phantomów wycofano ze służby w RAF w 1993 roku, zastępując je samolotami Panavia Tornado F3. Natomiast dzisiaj chciałbym opowiedzieć Państwu o wydarzeniach, które miały miejsce w okresie zimnej wojny.

W materiale wykorzystano fragmenty nagrań ze zbiorów Imperial War Museum.

A jeśli podoba się Państwu to co robię i chcecie zobaczyć więcej treści na kanale, zapraszam do stawiania mi wirtualnej kawy. Aby to zrobić wystarczy wejść w link i dokonać przelewu na wybraną przez siebie kwotę: [ Ссылка ]

Zacznij wspierać ten kanał, a dostaniesz te bonusy:
[ Ссылка ]

#airforce #aviation #lotnictwo #fighter #myśliwiec #samoloty #raf #coldwar #sovietunion

свернуть