Αγορούσα από σερί 1935 οργανικό
τραγούδι γάμου
κλαρίνο Νίκου Καρακώστα
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
1885-1955

Ξεχωριστή καλλιτεχνική αξία. Θεοφώτιστο ταλέντο. Επαρκεί παρουσία στο δημοτικό μας τραγούδι. Το παίξιμό του ανάλαφρο, αεράκι θαρρείς από τις πλαγιές του χωριού του, φιλτραρισμένο από τα φύλλα της οξιάς. Δροσερό δαντελένιο κυλαριστό νεράκι απ' τις πηγές του χωριού του, την Κρανιά Ασπροποτάμου. Μαγευτικό το παίξιμο του. Το κλαρίνο που είχε έρθει στην Ελλάδα γύρω στα 1850 βρήκε στον Νίκο Καρακώστα τον τέλειο εκφραστή του. Πολλοί και σημαντικοί λαϊκοί καλλιτέχνες άφησαν εποχή στο κλαρίνο, ο Νίκος Καρακώστας όμως ήταν ξεχωριστός, μάγευε Χωρίς να πάει ποτέ στο εξωτερικό έγινε πασίγνωστος Περνούσε από τον ένα μουσικό δρόμο στον άλλο με μεγάλη ευκολία και επάρκεια.
Το παίξιμο του Νίκου Καρακώστα, απαλλαγμένο από τσαντιρορυθμούς, από άχρηστα στολίδια δονούν την ψυχή μας, μας ταξιδεύουν σε κόσμους μαγικούς, μας απογειώνουν. Ο Ν. Καρακώστας ήταν μεγάλος καλλιτέχνης οι εκτελέσεις του είναι αξεπέραστες. Και σαν οικογενειάρχης ήταν επιτυχημένος τα μισά από τα παιδιά του σπούδασαν και μάλιστα τα δύο έφτασαν στο βαθμό του Στρατηγού και Πτέράρχου. Και για τους φίλους και συνεργάτες του ήταν αγαπητός και ανοιχτόκαρδος Γεννήθηκε το 1885 στην Κρανιά Καλαμπάκας. Ήταν το τρίτο παιδί του Κώστα Καρακώστα Η οικογένειά του, όταν ήταν 11 χρονών, κατέβηκε στο Δομοκό και μάθαινε με τα αδέλφια του την τέχνη του τσαρουχά. Οι παιδικές μνήμες του όμως από το χωριό του το ελατοδασωμένο, τα κελαηδίσματα των πουλιών, Τα κουδουνίσματα των κοπαδιών,
τα κυλαρίσματα των ποταμών, δονούσαν την ψυχούλα, του μικρού Νίκου, που αργότερα στο κλαρίνο βρήκε τον τρόπο να απελευθερώσει όλες τις μνήμες τις ανησυχίες και να τις κάνει τραγούδι. Πάνω στο πάλκο του «Κέντρου» έλατος, σένα ξέφρενο αποκριάτικο γλέντι, άφησε την τελευταία του πνοή το ξακωστό κλαρίνο του Καρακώστα σίγησε. Ήταν 27 Φεβρουαρίου 1955. Πάνω στην πλάκα του τάφου του ζήτησε και έγραψαν τούτο.
Εγώ φτωχός γεννήθηκα φτωχός και θα πεθάνω
μα μερακλής να γράψουνε στον τάφο μου απάνω.

свернуть