سوره ماعُون یا سوره أَرَأَیْتَ الَّذِی صد و هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام جای دارد. نام ماعون از کلمه آخر این سوره گرفته شده و به معنای زکات یا هر چیز مفیدی است. در این سوره صفات منکران قیامت آمده است. قرآن می‌گوید این افراد انفاق نمی‌کنند، نماز را سَرسَری می‌گیرند و رِیا می‌کنند.
درباره شأن نزول سوره ماعون آمده است این سوره درباره ابوسفیان نازل شد که هر روز دو شتر بزرگ برای خود و یارانش نَحر می‌کرد؛ اما روزی یتیمی آمد و تقاضای چیزی کرد و ابوسفیان او را با عصا زد و از خود راند.
از پیامبر(ص) روایت شده هر کس سوره ماعون را پس از نماز عشا قرائت کند، خداوند او را می‌بخشد و تا وقت اذان صبح او را حفظ می‌کند. از امام صادق(ع) نیز نقل شده است هر کس سوره ماعون را بعد از نماز عصر بخواند تا عصر روز بعد در حفظ و امان خداوند خواهد بود. در روایات دیگر آمده است خواندن سوره ماعون در نماز واجب و مستحب موجب می‌شود خداوند نماز و روزه فرد را بپذیرد و [دیگر] کارهایش را حسابرسی نکند.

свернуть