Την Σύρα του Μάρκου, που τον νοιώθω σαν πατέρα, μου ήρθε η όρεξη να την τραγουδήσω ρέμπελος και με την κακοπαθημένη φωνή μου ενα πρωϊνό στην Αγιά Γαλήνη της Κρήτης, αυτό το καλοκαίρι, στο υπέροχο μπαλκόνι του φίλου μου του Νίκου του Μάμαλου που έχει στα πόδια του όλο τον κόλπο της Μεσσαράς και τα Παξιμάδια και βλέπει φάτσα κάρτα και τον Ψηλορείτη.

свернуть