The first movement is in sonata form movement prefaced by a slow introduction. The second movement is in the key of A minor; the overall shape is A + B + B + A + coda, a strong contrast existing between the lyrical A and the signal-like B ideas. The movement begins with a motif from the coda of the first movement. The third movement is a scherzo and trio with the traditional structure A + B + A + B + A + coda. The scherzo is characterised by a dynamic rhythm, whilst the trio (un poco meno allegro) features a contrasting smooth melodic line. The fourth movement is structured in the same classical sonata form as the opening movement. The idea which follows the presentation of the first theme is equivocal in tonality. Wagner accelerates the tempo (più allegro) half way through the coda to generate increased excitement as the music moves towards its close. According to Wagner himself, in a letter to a friend, he composed the symphony in the brief space of six weeks at the beginning of the summer of 1832. The composition shows the influence of the symphonies of Beethoven (especially nos. 3, 5 and 7) and also of the late symphonies of Mozart.[1] The orchestration is in the style of Weber.

I. Sostenuto e maestoso – Allegro con brio.
II. Andante ma non troppo, un poco maestoso.
III. Allegro assai.
IV. Allegro molto e vivace.

Pierwsza część jest w formie sonaty , poprzedzona powolnym wprowadzeniem. Druga część jest w tonacji a-moll; ogólny kształt to A + B + B + A + coda , silny kontrast istniejący między lirycznymi A i podobnymi do B sygnałami. Ruch zaczyna się od motywu z kody pierwszego ruchu. Trzecia część to scherzo i trio o tradycyjnej strukturze A + B + A + B + A + coda. Scherzo charakteryzuje się dynamicznym rytmem, a trio ( allegro all poco ) ma kontrastową, gładką linię melodyczną. Część czwarta ma tę samą klasyczną formę sonaty co część otwierająca. Idea, która następuje po prezentacji pierwszego tematu, jest niejednoznacznatonalność . Wagner przyspiesza tempo ( più allegro ) w połowie drogi do kody, aby zwiększyć emocje, gdy muzyka zbliża się do końca. Według samego Wagnera, w liście do przyjaciela, skomponował symfonię w krótkim odstępie sześciu tygodni na początku lata 1832 roku. Kompozycja ukazuje wpływ symfonii Beethovena (zwłaszcza nr 3, 5 i 7), a także późnych symfonii Mozarta. [1] Orkiestracja jest w stylu Webera .

свернуть